Tag Archives: Roemenie

GEDETINEERDE MIHAI: “IK VERDIEN MIJN GEVANGENISSTRAF”

Posted on by

GEDETINEERDE MIHAI: “IK VERDIEN MIJN GEVANGENISSTRAF”

Afgelopen maand is de 3e bijbelstudiereeks in de gevangenis van Roemenië afgerond. Dit keer gehouden met een nieuwe groep gedetineerden en dat betekent: nieuwe getuigenissen. Marius en Roxana (ons team uit Roemenië) blikken terug op een 12-tal bijzondere weken.

De laatste dag was een hele emotionele dag. Niemand wilde de gevangenisbibliotheek verlaten. Alle mannen hadden tranen in hun ogen staan. Iedere groep gedetineerden is weer anders en wat deze groep typeerde was de innerlijke genezing en het herstel van hun levens. Ook waren ze toegewijd en vastbesloten om iets te veranderen in hun leven. Er was een man in onze groep, namelijk Mihai. Bijzonder was dat hij God ‘kende’ voordat hij in de gevangenis terecht kwam. Tijdens onze laatste studiedag vertelde hij dat hij verkeerde keuzes had gemaakt en terecht vastzat. Mihai: “Ik wist alles over God en toch koos ik ervoor om te drinken en heb ik verschrikkelijke misdaden begaan. Daar ben ik niet trots op en heb ik berouw over. Ik verdien mijn gevangenisstraf. Mocht ik vrijkomen, dan is mijn doel om God met mijn hart te volgen en mensen over Hem en zijn liefde te vertellen.”

“Ik wist alles over God en toch koos ik ervoor om te drinken en heb ik verschrikkelijke misdaden begaan. Daar ben ik niet trots op en heb ik berouw over.”

MIHAI

Aan het einde van de les dacht hij; ‘wat heb ik te verliezen? Ik ga bidden en dan zie ik wel wat er gebeurt’

Sommige mannen zijn sceptisch voordat ze les krijgen van ons en over bepaalde Bijbelse thema’s horen. Nu was er een man die sceptisch was toen wij onderwijs gaven over het onderwerp ‘gebed’. Aan het einde van de les dacht hij; ‘wat heb ik te verliezen? Ik ga bidden en dan zie ik wel wat er gebeurt’. Voor een hele lange tijd wilde deze man een taak krijgen in de gevangenis (vaak krijgen gedetineerden een bijbaan of verantwoordelijke taak tijdens hun detentie). Maar dat mislukte steeds. Hij bad tot God en vroeg of Hij in werk kon voorzien. En raad eens… De volgende dag werd hem vertelt dat hij kon gaan werken in de keuken! Dat is toch geweldig? Nu gelooft hij in gebed en in de kracht van God.

Het is een eer om in de gevangenissen te mogen werken. Als we hier niet waren geweest, dan hadden we nooit gezien of gehoord hoe God werkt. We danken Hem voor iedere kans.”

GEDETINEERDEN AAN HET WOORD

Posted on by

Gedetineerden aan het woord

Freedom For Free Roemenië heeft van de gevangenisdirectie en gedetineerden mogen horen hoe dankbaar de mannen zijn voor de Bijbelstudies. “Het is voor hen onbetaalbaar!”, vertelden ze ons team. Lees hier het verhaal van Edy en Radu.

“Ik heb geen plannen voor de toekomst, want ik weet niks van de wereld buiten deze gevangenismuren. Ik heb geen familie, mijn vrouw heeft mij verlaten en er is niets meer over van mijn leven.”

Radu

Radu zit al 16 jaar in detentie. We spraken in de laatste week over zijn toekomst en de woorden die hij uitsprak waren: “Ik heb geen plannen voor de toekomst, want ik weet niks van de wereld buiten deze gevangenismuren. Ik heb geen familie, mijn vrouw heeft mij verlaten en er is niets meer over van mijn leven. Ik ben bang om naar de buitenwereld te gaan. De fouten die ik gemaakt heb wil ik nooit meer maken, ik wil mijn leven veranderen. Dankzij de Bijbelstudies heb ik weer iets teruggekregen.” Radu vroeg hierna of hij – indien mogelijk – met onze lokale pioniers in contact mocht blijven. Al is de Bijbelstudie alleen voor Radu geweest, het was het meer dan waard.

“Achteraf bleek dat deze collega een drugsdealer was. In het pakketje dat ik had afgegeven bleken harddrugs te zitten.”

Edy

Edy is op jonge leeftijd vast komen te zitten. Hij werkte in een club, studeerde aan de universiteit en had grote dromen over zijn toekomst. Nooit had Edy gedacht dat hij achter de tralies terecht zou komen. De misdaad die hij heeft begaan startte heel onverwacht en vond notabene plaats op zijn werk. Edy: “Op een dag ontmoette ik een collega die mij vroeg om een pakketje weg te brengen. Zonder argwaan deed ik dit. Achteraf bleek dat deze collega een drugsdealer was. In het pakketje dat ik had afgegeven bleken harddrugs te zitten.” Enige tijd later pakte de politie Edy op en diende een aanklacht tegen hem in wegens ‘medeplichtigheid’. Uiteindelijk belandde hij in de gevangenis en was er van zijn dromen weinig meer over. Hij beschrijft dat het voelde alsof zijn leven compleet gebroken was, alle hoop was verloren geraakt. Voor deze Bijbelstudies had Edy geen relatie met God, maar hij vertelt ons dat hij ontzettend dankbaar is voor deze mogelijkheid. Het bezoeken van deze studies is voor hem van onschatbare waarde. Hij ontdekt steeds meer over de onvoorwaardelijke liefde van God en is veranderd door het onderwijs dat hij heeft gehoord. Over 6 maanden zit zijn tijd in de gevangenis erop, hij heeft weer hoop.

MANNENREIS: ‘GODS LIEFDE WERD TASTBAAR’

Posted on by

Mannenreis: ‘Gods liefde werd tastbaar’

De mannenreis naar Roemenië heeft een diepe indruk op mij gemaakt! Ik denk er nu bijna twee jaar later nog dagelijks aan terug. En dan te bedenken dat ik uiteindelijk ben meegegaan omdat mijn vrouw en kinderen mij hebben gestimuleerd.

“Tot diep in de nacht waren er goede gesprekken over diepe geloofsvragen.”

Ik werd meegevraagd op reis om verder te bouwen aan een opvanghuis voor vrouwen die uit de prostitutie kwamen en los wilden komen van hun verslaving(en). Als loodgieter van beroep paste dat wel in mijn straatje. Voor deze reis wilden we sponsorgeld ophalen en dat ging op een zeer bijzondere en wonderlijke manier! Ik had nooit verwacht dat zoveel mensen spontaan op het verzoek reageerden en wilden helpen. Eigenlijk is het de hele reis zo wonderlijk verlopen. De onderlinge band tussen alle mannen was heel goed. We hebben tot diep in de nacht goede gesprekken gehad over diepe geloofsvragen en persoonlijke belevingen, heel waardevol.

“De liefde van alle zendelingen en de kerkdienst was daar zo indrukwekkend.”

Samen met alle mannen hebben we keihard gewerkt om zoveel mogelijk werk te verrichten. We hadden maar 1 doel; het huis zover mogelijk af te krijgen. Wel moest ik als ‘vakman’ soms wennen aan de uitvoering van de werkzaamheden, dat druiste compleet in tegen mijn manier van werken. Maar de warmte, de liefde van alle zendelingen en de kerkdienst was daar zo indrukwekkend. Ik heb echt ervaren dat als je liefde geeft aan iemand die het nodig heeft, je Gods liefde ruimschoots terugkrijgt.

“De reis heeft mij blijvend veranderd in hoe ik nu mijn leven leef.”

Het meest waardevolle voor mij was, gek genoeg, dat ik tot drie keer toe spontaan moest huilen. Ik voelde Gods liefde voor mij en dat had ik nog nooit op die manier ervaren. Ook het bezoek aan de mannengevangenis heeft mij erg geraakt en het heeft me bemoedigd dat we daar diezelfde liefde van God mochten uitdelen aan de gedetineerden. De reis heeft mij blijvend veranderd in hoe ik nu mijn leven leef en ik kijk er met grote dankbaarheid en blijdschap op terug.

Jan Pieter
Roemenië, mei 2016

VROUWENREIS: ‘YOU CALL ME OUT UPON THE WATERS’

Posted on by

Vrouwenreis: ‘you call me out upon the waters’

Toen ik hoorde over de vrouwenreis naar Roemenië, had ik direct een aantal gedachten. Uiteenlopende van: ‘Yes; ik ga mee…’ tot een hele was lijst met daarop ‘Ja, maar zus en Ja, maar zo’. Toch liet het me niet los. De tijd was gekomen om het lied ‘You call me out upon the waters’ in de praktijk te gaan brengen. De maanden voordat we op reis gingen werd alles wat mij tegenhield om een stap in het onbekende te zetten, zichtbaar. Hierdoor kon ik hele belangrijke keuzes maken, zodat ik afgelopen november samen met negen prachtige (en totaal verschillende) vrouwen op avontuur kon gaan.

“De tijd was gekomen om het lied ‘You call me out upon the waters’ in de praktijk te gaan brengen … Wat heb ik een ontzettend bijzondere tijd gehad!”

Wat heb ik een ontzettend bijzondere tijd gehad! We kregen de gelegenheid om via lokale gemeente diverse bedieningen van binnenuit te mogen zien en te ondersteunen. Stuk voor stuk waren dit indrukwekkende ervaringen. Zo hebben we mogen klussen in het vrouwenhuis (voor ex-prostituees), zijn we in een vrouwen- en mannengevangenis geweest en hebben we kledingpakketten mogen samenstellen en uitdelen bij een zigeunerdorp. Daar kregen we de gelegenheid om in hun ‘huizen’ te komen, met de bewoners te spreken, bidden en voor ze te zingen. We mochten onderdeel zijn van een kinder- en jeugdkerk voor daklozen en hebben voedsel uitgedeeld onder de daklozen. Bijzonder was dat er vaak positief gereageerd werd op het evangelie en dat er openheid was om met mensen te bidden. Ook vond ik het indrukwekkend om mijn getuigenis te mogen delen en te dienen in de kracht van de Heilige Geest.

“Zowel letterlijk als figuurlijk heb ik tijdens deze reis mijn grenzen verlegd.”

Zowel letterlijk als figuurlijk heb ik tijdens deze reis mijn grenzen verlegd. Het heeft me ontzettend diep geraakt met hoeveel liefde en toewijding de zendelingen daar aan het werk zijn. Ik ben dankbaar voor de mogelijkheid die ik gehad heb om mee op reis te gaan en blij dat ik in dit avontuur gestapt ben. Het heeft mij enorm bemoedigd en gezegend. Ook stimuleert het mij vandaag de dag nog steeds om vrijmoedig te zijn. Alle eer aan God!


Trudy
Roemenië, november 2017

EEN ONVOORSTELBARE WEEK!

Posted on by

Een onvoorstelbare week!

Lange dagen hard werken bij een temperatuur van 32 graden, korte pauzes, samen met tien verschillende mannen in verschillende leeftijden. Ieder met uiteenlopende achtergronden en geloofsbelevingen. Samen werkten ze in één – nog af te bouwen – opvanghuis. Elke dag waren er nieuwe uitdagingen en veranderde de planning. Maar ondanks een strak tijdschema konden we veel werk verzetten.

“Wij dachten dat we een zegen konden zijn voor de toekomst van gebroken vrouwen zonder te weten dat we zelf dagelijks zouden worden veranderd.”

Ook hier veranderde de atmosfeer en bleven de tranen niet onopgemerkt.

Wij dachten dat we een zegen konden zijn voor de toekomst van gebroken vrouwen zonder te weten dat we zelf dagelijks zouden worden veranderd. Met het stof van glaswol, gipsplaten en cement achter de oren, brachten we ook nog een bezoek aan een mannengevangenis. Met muziek, bijbels in eigen taal, verzorgingsspullen en de woorden van Jezus Christus hebben we een programma mogen brengen aan de gevangenen. Ook hier veranderde de atmosfeer en bleven de tranen niet onopgemerkt. Er is gelachen, gehuild en keihard gewerkt! Helaas is het opvanghuis nog niet helemaal af, dus wordt vervolgd. Hartelijk dank namens iedereen die er – op wat voor manier dan ook – betrokken bij is geweest!