De baby die niet geboren mocht worden | deel 2
Ondanks dat ik wist dat abortus plegen niet juist was, besloot ik om de abortuspil te nemen. De dokters hadden namelijk gezegd dat als het na 8 maanden zwangerschap fout zou gaan met mijn gezondheid, dat ze dan alsnog het kind weg moesten halen. Ze zeiden dat mijn leven belangrijker was dan dat van mijn ongeboren kind. Voordat ik de abortuspil innam bad ik tot God: “Heer, niet mijn wil, maar Uw wil geschiedde. Na het innemen van de abortuspil bloedde ik 7 dagen. Ik en mijn man voelden ons ontzettend schuldig en hoopten dat ik snel beter zou worden, maar niets van dat alles gebeurde.
Na het innemen van de abortuspil bloedde ik 7 dagen. Ik en mijn man voelden ons ontzettend schuldig en hoopten dat ik snel beter zou worden.
Ik vroeg aan de dokter: “Leeft ons kind nog?”
In de weken daarna werd ik steeds zieker en groeide mijn buik! Ik huilde veel en schreeuwde het uit naar God met de woorden: “God, ik voel in mijn buik een baby en als de baby er nog is, dat bid ik dat U leven geeft in Jezus naam!”. Ik weet niet waarom ik toen die specifieke woorden uitsprak, maar ik wist dat dit niet mijn woorden waren. De pijn in mijn buik was hevig en uiteindelijk moesten we weer naar het ziekenhuis voor een echo. Ik vroeg aan de dokter: “Leeft ons kind nog?”, en de dokter zei … “JA! Jullie kindje leeft nog!” Ik viel op mijn knieën en dankte God.
Aan de ene kant was er vreugde, maar tegelijkertijd de angst dat een van beide niet zou overleven. Mijn man zei: “Als jou iets overkomt, denk dan ook aan de gevolgen voor onze eerste zoon”. Je kunt je voorstellen hoe moeilijk deze gedachten waren. Ik was radeloos en kon mijn vertrouwen in God niet uitleggen. Het verhaal van Maria en Jozef raakte mij meer dan ooit. Zij moet zich tijdens haar zwangerschap ook radeloos hebben gevoeld. Haar man, familie en vrienden begrepen haar geloof in God niet. Toch besloten we samen om de baby te houden. Vanwege de abortuspillen werd ons verteld dat het kindje gehandicapt geboren zou worden, maar ik verbrak deze woorden in de naam van Jezus. We vertrouwden volledig op God. Zelfs de kerkleiders en kerkleden hebben uiteindelijk 40 dagen gevast en met mijn gezondheid tijdens de zwangerschap ging het wonderlijk goed!
De tijd van de bevalling was aangebroken. Ik onderging een keizersnee en daar was hij… ONZE GEZONDE ZOON. Hij woog 3750 gram en mankeerde helemaal niets. Ook heb ik geen terugkomst van de PPCM-ziekte gehad. Alle voorspellingen van de dokters hebben gefaald en onze God heeft gewonnen, mijn geloof heeft gewonnen! Ook mijn hart mankeert niets. Onze 2e zoon Prajog is een geweldige zegen voor ons gezin. Hij brengt ons onze verloren vreugde terug. Er is geen schuld en aanklacht meer over wat we hebben gedaan. Ik prijs God voor ons grote wonder, halleluja!