Een brief uit de vrouwengevangenis
Mijn naam is Ionela en ik schrijf deze brief vanuit de gevangenis in Roemenië. Ik ben nu 36 jaar oud en heb twee prachtige kinderen gekregen, namelijk een jongen van 11 jaar en een meisje van 2,5 jaar oud. Ik ben orthodoxchristelijk opgevoed, maar mijn hele leven lukte het nooit om te bidden vanuit mijn hart. Al vanaf dat ik een kind was, voelde ik mij leeg van binnen. Totdat ik jullie vorige maand heb ontmoet… Die dinsdag hebben jullie voor mijn rugpijn gebeden en de pijn was weg! Ik voelde een warmte in mijn rug en het was alsof Jezus naar mij kwam toegelopen.
Voor de eerste keer in mijn leven opende ik mijn hart. Ik kon zeggen wat ik nooit kon zeggen vanwege de pijn en het verdriet in mijn leven. Ik heb verkeerde dingen gedaan, zo veel… Al mijn familieleden en vrienden hebben mij verlaten en dat neem ik ze niet eens kwalijk. Ik heb hen niet op waarde geschat en dat had ik wel moeten doen. Ik realiseer me nu dat ik ze veel pijn heb gedaan. De enige persoon die ik nu nog heb is de Heere Jezus. Tijdens jullie bezoek heb ik mijn handen omhoog geheven en gevraagd of God mij op de juiste weg wil leiden. “Alstublieft Heer, laat mij Uw weg zien! Ik heb wijsheid nodig, omdat ik niemand kan vertrouwen.”
“Alstublieft Heer, laat mij Uw weg zien! Ik heb wijsheid nodig, omdat ik niemand kan vertrouwen.”
IONELA
De reden dat ik deze brief schrijf aan jullie is omdat ik gebed nodig heb om dichtbij Jezus te blijven en om van Hem te leren houden. En terwijl ik deze brief schrijf heb ik weer hoop, omdat ik mij besef dat ik eindelijk niet meer alleen ben.
Bedankt.