// Een hemelse ontmoeting //

Op zaterdagochtend 22 april 2023 wordt François getroffen door een hartstilstand, terwijl hij meewerkt in het team van ‘Destiny by Design’ in Aalsmeer. Tijdens een coachingsgesprek met jongeren zakt hij ineen. Eerste hulp wordt ingeschakeld en de traumahelikopter is al snel onderweg. François wordt uiteindelijk met succes gereanimeerd, maar is wel enkele minuten zonder zuurstof geweest. Om goed wakker te worden en geen hersenschade op te lopen is een snelle reanimatie (binnen drie minuten) van levensbelang. De vooruitzichten voor François zijn medisch gezien volgens de hulpverleners niet zeer gunstig.

Met man en macht wordt er vanaf dat moment in het natuurlijke door de ambulancebroeders en de artsen in het ziekenhuis voor hem gezorgd. In het geestelijke is er door diverse mensen en groepen in het land vanaf dat moment gebeden. François wordt de eerste 24 uur in slaap gehouden om de hersenen zoveel mogelijk rust te geven en het lichaam de beste kans te geven op herstel. De eerste 24 uur zijn voor hem cruciaal om te ontwaken, maar de artsen zijn hierover niet optimistisch. De meeste mensen herstellen hier niet van, of worden wakker in een toestand met slechte prognoses.

François’ dank gaat uit naar God, die Hem terug gebracht heeft uit de dood en nog een bestemming op zijn leven heeft liggen. Dankbaarheid is er ook naar de ambulancebroeders en artsen voor hun adequate zorg. Daarnaast dankt hij in het bijzonder het Lichaam van Christus, zijn kerkelijke gemeente, andere mensen die in gebed zijn samengekomen en alle individuele bidders. De kracht van de eenheid in de Geest heeft zijn gezin in deze periode enorm ervaren en ook dat het gebed van velen beweging heeft gebracht in de hemelse gewesten. God hoort ons als wij bidden en heeft in Zijn Soevereiniteit ervoor gezorgd dat François terug kon keren onder de levenden. Wat maakte François mee tussen leven en dood? Hij getuigt hiervan door te getuigen van wat hij heeft gezien:

“Ik heb niet gezien dat ik uit mijn lichaam was. Ik was van het ene op het andere moment op een andere plek en liep daar op een pad. Dit pad zag er niet uit als een weg die je hier op aarde ziet, maar als een soort weg in de lucht met hobbels en golven, waarbij het pad langzaam naar boven liep. Het pad leidde naar een licht. Terwijl ik over dit pad liep wist ik mij volledig veilig en was het helder dat ik onderweg was naar het Koninkrijk van God. Het licht had een prachtige aantrekkingskracht en ik wilde alleen maar daar naar toe. Ik was mij niet meer bewust van mijn aardse leven, hoorde geen stemmen van dierbaren en had ook geen behoefte achterom te kijken. Mijn aandacht was alleen gericht op de weg naar het licht en hoe ik daar naar toe ging. Voor mij zag ik 7 treden die ik nog op moest lopen, voordat ik de volheid van het licht zou binnengaan. Het was helder dat als ik daar boven zou komen, ik de hemel zou binnengaan. En ik weet in mijn hart dat – als ik daar zou zijn aangekomen – ik ervoor gekozen zou hebben om er te blijven en om de heerlijkheid van God binnen te gaan.” 

“Op de weg die ik bewandelde zag ik het kruis van Jezus aan mijn linkerkant. Voor mij betekende dit op dat moment: ‘Jezus heeft de weg gebaand. Zonder Jezus was het niet mogelijk geweest op deze weg te komen.’ God heeft zijn Zoon naar ons toegestuurd om het mogelijk te maken dat wij in dit eeuwig leven kunnen komen bij Hem. Op zo’n moment besef je hoe ‘kort’ je aardse leven is in het licht van de eeuwigheid. En dat wat op aarde is geweest slechts een fractie is van het leven dat we gaan leven met God. Het werd dus heel duidelijk voor mij dat mensen alleen daar kunnen komen als ze Jezus hebben aangenomen, zonder Hem is het niet mogelijk hier binnen te gaan. Ik besef mij dat ik op de juiste weg loop van Jezus en ben daarin volledig gerust en ontspannen. Jezus hing ook niet meer aan het kruis, maar het kruis was leeg en getuigde daarmee van een Heer die is opgestaan.”

“Ik was dan ook rustig aan het genieten van deze indrukken en onderweg naar het licht. Opeens verschijnt er een engel voor mij. Hij was enorm, namelijk 3 meter hoog en er ging een enorm licht van hem uit. Ik moest omhoog kijken om hem aan te kijken. Het was duidelijk dat de engel autoriteit gekregen had. Het kwam niet in mij op een vraag te stellen of te praten, vanwege de indrukwekkende en heerlijke verschijning. Deze engel had een zwaard in zijn hand. Het zwaard was net zo groot als ik. Ik kon heel goed zien hoe het zwaard eruit zag. Het dwarse stuk wat je hand beschermt was gemaakt van de twee vissen van het evangelie, eronder was een grote parel in de vorm van een bloeddruppel. Dit was voor mij het bloed van Jezus.”

Door Carla Veldhuis heeft hij op een doek laten vastleggen wat hij heeft gezien.

“De engel steekt dit zwaard voor mij in de grond. Terwijl de engel het zwaard ophief en rechtop in de grond stak, sprak hij tegen mij met autoriteit enkel deze woorden: “Tot hier en niet verder!”. Hierop volgend begint de grond onder mijn voet te schudden en scheurt de aarde voor mij open op de plek waar het zwaard in de grond ging. Ik kon daardoor dus duidelijk niet meer verder lopen op de weg naar het licht. Daarna was ik eigenlijk gelijk terug in mijn lichaam op aarde en ben ik weer langzaam wakker geworden.”

“Ik was blij toen ik wakker werd om mijn dierbaren te zien. Ik mocht terug, omdat God nog een plan heeft met mijn leven en daarom ook dankbaar dat de aarde nog zijn bestemming is voor mij. Ik kijk uit naar de werken die Hij nog voor mij heeft voorbereid.”