“Ik ben van jongs af aan lid geweest van een bende. Dit kwam door de betrokkenheid van mijn familie en daar kon ik niet omheen. Ik voerde een lange tijd allerlei opdrachten voor hen uit en was voor niemand bang. Na velen jaren werd ik gepakt en belandde ik uiteindelijk toch in de gevangenis. In die tijd was ik ook drugsverslaafd. Ik kreeg van de reclassering een kans om – na mijn straf te hebben uitgezeten – af te kicken in een opvangcentrum. Dit wilde ik pertinent niet, maar alles was beter dan in de gevangenis te zitten waar geweld en opkomen voor jezelf de enige uitweg was. Na een gevangenisperiode heb ik in verschillende opvangcentra gezeten. Echter zonder resultaat. Ik manipuleerde de drugstesten en tijdens andere controles bleef ik drugs gebruiken. Totdat ik te horen kreeg dat ik voor vele jaren weer achter de tralies zou belanden als ik mijn leven niet zou veranderen. Door toevalligheden kwam ik uiteindelijk in House of Hope terecht. Toen ik hier het terrein op werd gebracht zag ik een houten kruis staan en kwamen ze met Bijbelteksten en begonnen ze christelijke muziek te laten horen. Dit kon niet waar zijn dacht ik. Oh nee toch niet bij christenen moeten afkicken? Laat ik het beste er maar van maken dacht ik. Alles beter dan de gevangenis! Nu ik hier een paar maanden zit merk ik zo’n groot verschil. Ik gebruik niet meer en ben een ander mens geworden. Ik heb aan Jezus gevraagd om mij te vergeven. Van binnenuit merk ik zoveel verschil. Ook al loop ik voorlopig met een enkelband rond en ben ik gebonden aan allerlei regels van de reclassering, ik weet dat God van mij houdt en dat Jezus voor al mijn zonden en problemen is gestorven. Ik geloof nu in Hem en dat is al zo’n groot verschil voor mij. Ik ga binnenkort studeren en weet dat God bij me is”.

“Ik ben van jongs af aan lid geweest van een bende. Dit kwam door de betrokkenheid van mijn familie en daar kon ik niet omheen.”