op zoek naar hoop

Eind november vertrokken mijn man en ik, als onderdeel van een team, naar Curaçao. Het was voor ons 2 jaar geleden dat we daar waren en in de gevangenis mochten getuigen van Wie Jezus Christus is en voor hen kan zijn.

WOORDEN VAN OPBOUW & BEMOEDIGING
Een week lang kregen we toegang om de celblokken in te gaan. We werden door de gedetineerden met open armen ontvangen. Dit komt vooral omdat stichting Freedom For Free al zoveel jaren trouw is om hen te bezoeken en te bemoedigen. Diverse teamleden en vrijwilligers werden al herkend! Het is verbazingwekkend hoe creatief we konden zijn in het brengen van onze “boodschap”. Om maar eens een voorbeeld te noemen: een soort zwabber (ook wel mop genoemd) werd door een vrijwilliger vastgegrepen om zichtbaar te maken dat je “vast kunt houden” aan vuil, zonde, verkeerde gewoonten en verslaving. Je kunt ervoor kiezen om die vuile mop los te laten! Diezelfde zwabber werd later gebruikt in het gesproken Woord; omgekeerd met de houten stok naar boven, de vieze mop onderaan bungelend. De les was duidelijk: Jezus heeft zonde en dood overwonnen aan het hout, het kruis. Door Zijn overwinning kunnen wij samen overwinnen met Hem!

EEN WELKOME AFWISSELING
Heel bijzonder was het om in totaal 5 “workshops” te kunnen geven om, samen met een groep gedetineerden, een armbandje te maken. We hadden voor hen een ruime sortering kruisjes, kralen en zogenaamde letterkralen om uit te kiezen. De vrouwen van het team hielpen de armbanden maken en de mannen schoven aan voor een goed gesprek. Het was ontroerend om te zien hoe grote, stoere mannen bezig waren met kralen. De meesten zochten ook letterkralen uit met bijvoorbeeld de eerste letter van de naam van hun vrouw of kind. Even creatief bezig zijn is een welkome afwisseling in deze gevangenis, waar helaas nog te weinig activiteiten worden aangeboden.

"Ik schat dat de leeftijden varieerden van 16 tot 60 jaar.
Er kwam een intense bewogenheid voor deze vrouwen over me heen."

HOOP OP EEN ANDER LEVEN
Wat mij persoonlijk diep heeft geraakt, was het bezoek dat we brachten aan de barakken van de vluchtelingen. De meesten van hen zijn over zee gevlucht vanuit Venezuela, op zoek naar een betere toekomst. Toegerust met een doos Spaanstalige Bijbels en vergezeld van een Spaans sprekende gedetineerde voor de vertaling stapten we eerst de vrouwenbarak binnen. Een rijke schakering vrouwen zat op stoeltjes ons al op te wachten, velen met een eerder gekregen Bijbel in de hand. Ik schat dat de leeftijden varieerden van 16 tot 60 jaar. Er kwam een intense bewogenheid voor deze vrouwen over me heen. Wat een voorrecht om dan van God spontaan de woorden te ontvangen die deze vrouwen nodig hadden. Na afloop kregen we nog bijna 1 uur extra tijd om met hen door te brengen. Dat hebben we gedaan, ongemakkelijk knielend op de harde vloer, biddend, troostend, met onze vingers hun tranen wegvegend (geen zakdoekjes aanwezig). Ik had nog zoveel langer willen blijven!! Ook in de mannenbarak verzamelde zich een grote groep, er werden Bijbels uitgedeeld en we konden vrijuit het Evangelie delen. Na afloop hebben de mannen hardop, en velen met passie, het gebed van Aad (mijn meereizende echtgenoot) na gebeden: of God hun zonden wilde vergeven en in hun leven wilde komen.

“t Werk van God is niet te keren; omdat Hij er over waakt en de Geest doorbreekt de grenzen die door mensen zijn gemaakt.”
Lied: Samen in de naam van Jezus (Opwekking 167)

DANKBAARHEID
Ik ben dankbaar dat we deze reis opnieuw konden maken. Ik heb bevestigd gekregen wat ik eerder ervaarde: "God kan iedereen gebruiken om van Hem te getuigen en leeftijd is zeker GEEN belemmering." We mogen uit blijven reiken naar de ander, of het nu in het buitenland is of op ons eigen plekje.