Tag archieven: gevangenis

Getuigenis Sirvin

Geplaatst op door

overwinning over de duisternis

Sinds april 2024 wordt team Curaçao aangestuurd vanuit Nederland en lokaal ondersteund door Sirvin Pieter. Sirvin is getrouwd met Jeanine, vader van 6 kinderen en grootvader van 6 kleinkinderen. Sirvin is er diep dankbaar voor dat de Heer in zijn leven heeft ingegrepen en hem niet heeft losgelaten toen hij diep in de drugshandel zat. Hij merkte dat hij meerdere keren de kans door de Heer kreeg aangeboden om een ommekeer te maken in zijn leven. Uiteindelijk geeft hij zijn leven aan Jezus. Hij komt vrij uit het drugscircuit door de weg te gaan die Jezus hem leert en deze ook vast te houden in volharding. Hij neemt de verantwoordelijkheid en ondergaat de consequenties voor zijn daden. Zijn leven is vandaag de dag toegelegd op het dienen van Jezus Christus en het discipelen en ondersteunen van hen die nog gevangen zitten. Sirvin kent als geen ander de leefwereld van de gevangenen en kan zo het Licht van Christus verspreiden in de duisternis. Hij weet hoe diep Zijn genade is en hij weet dat de keus voor Jezus werkelijk vrijheid brengt. Daarin ondersteunt hij ons lokaal in de gevangenis met alle passie en inzet die onze Vader in hem heeft gelegd. Lees hier zijn getuigenis.

DRUGSHANDEL
Ik ben opgegroeid in een gezin van 8 kinderen onder een getrouwde vader en moeder. Het ging snel mis met mij, want op de leeftijd van 13 jaar begon ik met drugs verkopen in het huis van mijn vader en moeder. Dat ging een tijd zo door en in December 1990 vetrok ik naar Nederland. Het ging van kwaad tot erger en ik raakte betrokken in drugs smokkelen van Curaçao naar Nederland. In November 1999 gaat het mis wanneer er iemand wordt opgepakt op het vliegveld Hato op Curaçao. Deze persoon noemde gelijk mijn naam bij de autoriteiten en vertelde dat de drugs die hij bij zich had in opdracht van mij gesmokkeld werden. Ik werd gearresteerd en werd in die tijd veroordeeld tot 4 jaar gevangenisstraf. Toen ik ongeveer 16 maanden zat, heeft God iemand gebruikt om mij een Bijbel te overhandigen in de gevangenis. Vanaf dat moment ben ik begonnen de Bijbel te lezen. Elke dag las ik een Psalm en een Spreuk. Voor de eerste keer in mijn leven hoorde ik een stem die mij zei: "leef niet meer zoals je leeft op dit moment". Daarop dacht ik bij mezelf  "ik ga nog een jaar drugs verkopen en daarna geef ik mijn leven aan de Heer". Toen ik in December 2001 uit de gevangenis kwam, ging ik gelijk terug naar Nederland. In Nederland aangekomen, kocht ik een BMW en ging ik toch door met drugs smokkelen. Vanaf dat moment ging er bijna niks ging meer goed. Ik merkte in zekere zin dat de Heer bezig was met mij. Daardoor ging ik werk zoeken via een uitzendbureau.

EEN FRISSE START
Ik begon met werken via het uitzendbureau en na de eerste werkdag stapte ik in mijn auto om naar huis te gaan. Op weg naar huis merkte ik een verdachte grijze Volkswagen op die mij volgde, maar ik reed door totdat de Volkswagen voorbij kwam rijden en het sein 'volgen' gaf. Ze identificeerden zich als rechercheurs en vroegen mij om mee naar het politiebureau te gaan, omdat hun vermoeden was dat ik in een gestolen auto reed. Bij het politiebureau aangekomen, kunnen ze dit niet met zekerheid vaststellen. Hierdoor moet de auto achterblijven en word ik afhankelijk gemaakt van het openbaar vervoer. Ik belde het uitzendbureau om te vertellen dat ik geen vervoer had om de volgende dag te gaan werken. Het uitzendbureau gaf aan mij 2 gulden en 50 cent als reisvergoeding te kunnen bieden.

OPNIEUW IN DE CEL
Ik raakte ontmoedigd, omdat dit natuurlijk niet genoeg was om van Amsterdam naar Hoofddorp en terug te reizen. In mijn hoofd stak in deze omstandigheden opnieuw de gedachte op om naar Curaçao te reizen en iemand drugs binnenin het vliegveld Hato te laten zetten en het te laten oppikken richting Schiphol. Ik was gehoorzaam aan deze gedachten en boekte een ticket naar Curaçao. Op Curaçao werd ik opgevangen in het huis van mijn zus. In het huis van mijn zus, zat al iemand op mij te wachten. Deze persoon was per direct op zoek naar mij, omdat hij op vliegveld Hato werkte en drugs voor mij wilde binnen zetten met het idee het iemand anders naar Schiphol te laten smokkelen. Het leek voorbestemd en daarom begonnen we gelijk met het proces om drugs het vliegveld Hato binnen te krijgen. In dat proces werd ik opgepakt door de politie met de drugs in de auto. Na 10 maanden vrij te zijn geweest, moest ik in November 2002 weer de gevangenis in.

GENOEG IS GENOEG
Bij de deur van de gevangenis sprak ik tegen de Heer: "genoeg is genoeg, hier is mijn leven". Op dat moment gaf ik mijn leven aan De Heer en moest ik mijn gevangenisstraf van 3 jaar gaan uitzitten. Voor ongeveer 2 weken lang was de Heer bezig met mijn hart en kon ik alleen nog maar huilen in de gevangenis. Ik was gebroken, maar werd door Hem gevonden. Met veel plezier ben ik de Heer gaan dienen in de gevangenis en dat doe ik na 22 jaar nog steeds. Mijn getuigenis bevestigd dat het woord van God de Waarheid is en blijf tot in eeuwigheid en daarom wil ik dit vers uit de Bijbel met u delen:

"Wij weten dat wij kinderen van God zijn en dat de hele wereld in de macht van de duivel is. Wij weten dat de Zoon van God gekomen is en ons heeft laten zien hoe wij de enige en echte God kunnen leren kennen. Wij zijn één met de ware God door zijn Zoon Jezus Christus. Hij is de ware God, Hem te kennen, is het eeuwige leven. Vrienden, houd u ver van alles wat Gods plaats in uw hart zou kunnen innemen."
1 Joh 5: 19 -21 (Het Boek)

Toen ik geen kind van God was, zat ik ook in de greep van de duivel. Dankzij Jezus Christus ben ik met kracht en macht uit zijn handen uitgerukt.
God zegene u rijkelijk.
Sirvin Pieter

Ooggetuige Curacao // de God die om ons geeft

Geplaatst op door

DE GOD DIE OM ONS GEEFT

Begin mei mochten Arnold en Janine samen met Sirvin, onze medewerker op Curaçao, mee de gevangenis in. In de prison is het nooit saai, maar wel altijd wisselend. Een dagplanning is bijna niet te maken, omdat het vaak anders loopt als gepland. Zij vertellen hier hoe een dag eruit ziet en hoe het is om in de gevangenisbediening mee te draaien. Zo maakt Janine vaak met vele gedetineerden verbinding door armbanden met hen te maken en ondertussen worden de mannen en vrouwen aan het denken gezet als ze de verhalen uit de Bijbel horen. 

WANDELEN IN AFHANKELIJKHEID
Omdat de planning nog wel eens wijzigt in de gevangenis, bezoeken we een ander blok dan dat wij bedacht hadden. In dit blok mochten we het woord delen met ongeveer 11 mannen. Aansluitend konden we ook een blok bezoeken waar de mannen 22 uur per dag in hun cel moeten verblijven. In dit laatste blok hebben we eerst met alle mannen het Woord mogen delen en vervolgens kon Janine een stuk getuigenis uit haar dagboek met hen delen. Een aantal mannen mochten uit hun cel en met hen konden we armbanden maken. Voor de mannen die dit niet werd toegestaan, hebben we zelf armbanden gemaakt en deze met een privé boodschap mogen uitdelen. We zijn lang in dit blok aanwezig geweest en konden daardoor echt getuigen en delen van Jezus’ liefde. Bijzonder hoe de ochtend anders liep dan gepland, maar we daardoor veel gevangenen extra konden bereiken.
Uiteindelijk mochten we ’s middags alsnog het eerste blok, dat in de planning stond, ontvangen in de kapel. We hebben samen een tijd van aanbidding (worship) gehad en konden als team wederom het Woord met hen delen. Het was bijzonder hoe we zoveel gevangenen in één dag mochten bereiken en bemoedigen en in afhankelijkheid te wandelen van God. We mogen erop leren vertrouwen dat God een plan voor de dag heeft en vanuit een dankbaar hart in te stappen in de openingen die er op dat moment zijn.

DE TROOSTER, ONZE HELPER
Later in deze week mochten we onderwijzen over het werk van de Heilige Geest en zijn rol als ‘Parakletos’ – Trooster en Helper – in ons leven. Het onderwijs bracht veel vragen bij de mannen naar boven. Ze waren hongerig en verlangden naar uitleg. Eén van de gevangenen vertelde dat hij ‘s nachts vaak door God wakker werd gemaakt en dan mocht gaan bidden. Hij zei: “soms spreek ik hele rare woorden, heel erg lang, maar ze komen echt uit mijn hart”. We mochten bevestigen dat hij in tongen bad en uitleg erover geven. Arnold had even ervoor woorden gebruikt uit het boekje “bidden door de kracht van de Heilige Geest” en dat was zo bij hen binnengekomen. Er was herkenning van het werk van de Heilige Geest. Gods leiding was aanwezig in onze gesprekken en de mannen mochten lang blijven, waardoor we samen uitvoerig door het Woord zijn gegaan.
Er waren ook 6 jongen mannen in dit blok aanwezig. Sommige van hen lachten alles weg, totdat we hen mochten vertellen dat stoerheid en weglachen van deze ernstige dingen het werk is van de satan die ons wil weg houden van het evangelie. Rombley, heeft toen zijn levensverhaal mogen delen en verteld dat stoerheid en bluffen niets brengt als ellende. De jongeren werden hierdoor zichtbaar geraakt en we hebben samen met hen mogen bidden. De oudere mannen gaan vanaf nu ook meer intensief de jongere mannen begeleiden.

GEZIEN EN GELIEFD
In het vrouwenblok mocht Sirvin getuigen van zijn bekering. Hij deelde over zijn oude leven als drugs-transporter en zijn roeping om de mensen het evangelie te vertellen. We mochten weer uitleg geven over het werk van de Heilige Geest die ons altijd de weg terug wijst naar Jezus. Janine heeft over haar doop verteld en kon voorlezen uit haar dagboek. Haar verhaal sloot nauw aan met hetgeen er al was gedeeld. Het was mooi om te zien hoe God de dingen bijeen brengt. Daarna mochten de vrouwen blessing-kaarten voor elkaar schrijven en kregen ze een set diamond painting cadeau. De vrouwen waren blij en dankbaar. Ze ontvingen en stukje liefde en herstel, omdat het de volgende dag Moederdag zou zijn en dit hun gemis aan hun thuis verlichtte. Wij waren ontroerd om te zien hoe ook God laat zien dat Hij om hen geeft en op wonderlijke manieren dichtbij komt met Zijn Liefde.
Arnold & Janine, Sirvin (Team Curaçao).

 

Ooggetuige // U maakt ons één

Geplaatst op door

u maakt ons één

Vanuit onze trainingsschool Wholehearted reisden een aantal deelnemers af naar Azië X om mee te werken in het zendingsveld. Simon van Roest vertelt hieronder over zijn ervaringen op deze reis en hoe hij leert dat er kracht uit gaat van eenheid en verbinding in het Lichaam van Christus.

VERVULD MET VREUGDE
Als ik terugkijk naar de reis naar Azië X, wordt ik vervuld met vreugde. Ik heb er echt van genoten om de Heer te mogen dienen en Hem te zien werken tijdens deze reis. Met een team van vier vertrokken we naar Azië X. Het programma voor deze reis bestond de eerste dagen uit het hebben van tijd met het team. De laatste dagen werd er een jongerenconferentie gehouden.
Als ik heel eerlijk ben, ging ik mee op reis voor die laatste drie dagen. Ik wilde (en wil) graag voor God werken, omdat ik enthousiast ben over wie Hij is en wat Jezus heeft gedaan. Die eerste dagen van de reis had ik misschien al een beetje afgeschreven. Tijdens een van de eerste dagen gingen wij, met het team van de bijbelschool, de bergen in samen met een teamlid van Azië X. We kwamen op een uitkijkpunt en al kletsend en lachend (ja er wordt ook veel gelachen tijdens een missiereis) genoten we van het uitzicht. Op dat moment viel ineens voor mij het kwartje ‘op dit moment wordt er gebouwd aan relatie’. We brachten tijd door met elkaar en leerden elkaar daardoor kennen. De dagen die ik had afgeschreven, werden super waardevol om met elkaar te verbinden. Zoals een gebouw wordt gebouwd, en dat simpelweg tijd kost, zo werkt het ook met relaties onderling. Het kost tijd om een relatie op te bouwen, en daarvoor is het van belang om met elkaar te zijn. Als er alleen maar gewerkt wordt, dan ga je hier aan voorbij. We zijn er om elkaar te helpen groeien vanuit relatie. Zo werkt het ook met onze relatie met God. We kunnen gefocust zijn op het ‘doen’ voor Hem. Zelfs als we dat doen met alle goede intenties, gaan we voorbij aan het bouwen van een relatie met Hem. Door gewoon met Hem te zijn, één op één. Vanuit zo’n relatie met Hem, kan er van Zijn liefde worden uitgedeeld.

GEVANGENISBEZOEK
Het moment dat we de gevangenis in kwamen valt bijna niet te beschrijven. Terwijl je – gescheiden door tralies – met elkaar praat, bidt en getuigt, ontvang je zo veel liefde voor je broers en zussen in de gevangenis. Ondanks dat je ze niet kent, voel je gelijk een hele diepe verbondenheid. We ervaren dat het echt ons geloof in Christus is dat ons op die hele diepe manier verbind. Het is wonderbaarlijk om te zien hoe de gemeente in de gevangenis groeit. We zijn onder de indruk en beseffen hoeveel we kunnen leren van de manier van toewijding aan de Heere Jezus die er is binnen de gevangenis.

“Soms kunnen wij druk zijn met hoe ons kerkgebouw er uit ziet, hoe de muziek klinkt of zelfs hoe we gekleed zijn.”

LOKALE GEMEENTE
Op zaterdag mochten we spreken tot een gemeente, in een kerkje dat gemaakt is van bamboe en golfplaten. Met ongeveer 40 broers en zussen werd er aanbeden en geluisterd naar Gods woord. Soms kunnen wij druk zijn met hoe ons kerkgebouw er uit ziet, hoe de muziek klinkt of zelfs hoe we gekleed zijn. Bij deze gemeente merkte ik oprecht wat een voorrecht het is om samen te kunnen komen met verwachting en als doel om God te ontmoeten. De ontmoeting met God staat bovenaan en daarbij vallen andere zaken in het niet.

JONGERENCONFERENTIE
Het was heerlijk om met de jongeren, drie dagen lang, God te zoeken. Op de tweede dag werden veel jongeren aangeraakt, doordat zij onder de indruk kwamen van Gods heerlijkheid. Dit veranderende de atmosfeer op de conferentie. De jongeren kregen meer en meer ontzag voor de heiligheid van God. Niemand kon meer ontkennen dat God leeft, beweegt en heerst.

Super dankbaar en vol vreugde kijk ik terug op deze reis. Als ik nu het boek Handelingen in de Bijbel lees, herken ik hoe Paulus leefde. Hij ging, bleef een paar dagen, ontmoette broers en zussen, verkondigde het evangelie en was onder de mensen. 
Simon van Roest

GEDETINEERDE MIHAI: “IK VERDIEN MIJN GEVANGENISSTRAF”

Geplaatst op door

GEDETINEERDE MIHAI: “IK VERDIEN MIJN GEVANGENISSTRAF”

Afgelopen maand is de 3e bijbelstudiereeks in de gevangenis van Roemenië afgerond. Dit keer gehouden met een nieuwe groep gedetineerden en dat betekent: nieuwe getuigenissen. Marius en Roxana (ons team uit Roemenië) blikken terug op een 12-tal bijzondere weken.

De laatste dag was een hele emotionele dag. Niemand wilde de gevangenisbibliotheek verlaten. Alle mannen hadden tranen in hun ogen staan. Iedere groep gedetineerden is weer anders en wat deze groep typeerde was de innerlijke genezing en het herstel van hun levens. Ook waren ze toegewijd en vastbesloten om iets te veranderen in hun leven. Er was een man in onze groep, namelijk Mihai. Bijzonder was dat hij God ‘kende’ voordat hij in de gevangenis terecht kwam. Tijdens onze laatste studiedag vertelde hij dat hij verkeerde keuzes had gemaakt en terecht vastzat. Mihai: “Ik wist alles over God en toch koos ik ervoor om te drinken en heb ik verschrikkelijke misdaden begaan. Daar ben ik niet trots op en heb ik berouw over. Ik verdien mijn gevangenisstraf. Mocht ik vrijkomen, dan is mijn doel om God met mijn hart te volgen en mensen over Hem en zijn liefde te vertellen.”

“Ik wist alles over God en toch koos ik ervoor om te drinken en heb ik verschrikkelijke misdaden begaan. Daar ben ik niet trots op en heb ik berouw over.”

MIHAI

Aan het einde van de les dacht hij; ‘wat heb ik te verliezen? Ik ga bidden en dan zie ik wel wat er gebeurt’

Sommige mannen zijn sceptisch voordat ze les krijgen van ons en over bepaalde Bijbelse thema’s horen. Nu was er een man die sceptisch was toen wij onderwijs gaven over het onderwerp ‘gebed’. Aan het einde van de les dacht hij; ‘wat heb ik te verliezen? Ik ga bidden en dan zie ik wel wat er gebeurt’. Voor een hele lange tijd wilde deze man een taak krijgen in de gevangenis (vaak krijgen gedetineerden een bijbaan of verantwoordelijke taak tijdens hun detentie). Maar dat mislukte steeds. Hij bad tot God en vroeg of Hij in werk kon voorzien. En raad eens… De volgende dag werd hem vertelt dat hij kon gaan werken in de keuken! Dat is toch geweldig? Nu gelooft hij in gebed en in de kracht van God.

Het is een eer om in de gevangenissen te mogen werken. Als we hier niet waren geweest, dan hadden we nooit gezien of gehoord hoe God werkt. We danken Hem voor iedere kans.”

GEDETINEERDEN AAN HET WOORD

Geplaatst op door

Gedetineerden aan het woord

Freedom For Free Roemenië heeft van de gevangenisdirectie en gedetineerden mogen horen hoe dankbaar de mannen zijn voor de Bijbelstudies. “Het is voor hen onbetaalbaar!”, vertelden ze ons team. Lees hier het verhaal van Edy en Radu.

“Ik heb geen plannen voor de toekomst, want ik weet niks van de wereld buiten deze gevangenismuren. Ik heb geen familie, mijn vrouw heeft mij verlaten en er is niets meer over van mijn leven.”

Radu

Radu zit al 16 jaar in detentie. We spraken in de laatste week over zijn toekomst en de woorden die hij uitsprak waren: “Ik heb geen plannen voor de toekomst, want ik weet niks van de wereld buiten deze gevangenismuren. Ik heb geen familie, mijn vrouw heeft mij verlaten en er is niets meer over van mijn leven. Ik ben bang om naar de buitenwereld te gaan. De fouten die ik gemaakt heb wil ik nooit meer maken, ik wil mijn leven veranderen. Dankzij de Bijbelstudies heb ik weer iets teruggekregen.” Radu vroeg hierna of hij – indien mogelijk – met onze lokale pioniers in contact mocht blijven. Al is de Bijbelstudie alleen voor Radu geweest, het was het meer dan waard.

“Achteraf bleek dat deze collega een drugsdealer was. In het pakketje dat ik had afgegeven bleken harddrugs te zitten.”

Edy

Edy is op jonge leeftijd vast komen te zitten. Hij werkte in een club, studeerde aan de universiteit en had grote dromen over zijn toekomst. Nooit had Edy gedacht dat hij achter de tralies terecht zou komen. De misdaad die hij heeft begaan startte heel onverwacht en vond notabene plaats op zijn werk. Edy: “Op een dag ontmoette ik een collega die mij vroeg om een pakketje weg te brengen. Zonder argwaan deed ik dit. Achteraf bleek dat deze collega een drugsdealer was. In het pakketje dat ik had afgegeven bleken harddrugs te zitten.” Enige tijd later pakte de politie Edy op en diende een aanklacht tegen hem in wegens ‘medeplichtigheid’. Uiteindelijk belandde hij in de gevangenis en was er van zijn dromen weinig meer over. Hij beschrijft dat het voelde alsof zijn leven compleet gebroken was, alle hoop was verloren geraakt. Voor deze Bijbelstudies had Edy geen relatie met God, maar hij vertelt ons dat hij ontzettend dankbaar is voor deze mogelijkheid. Het bezoeken van deze studies is voor hem van onschatbare waarde. Hij ontdekt steeds meer over de onvoorwaardelijke liefde van God en is veranderd door het onderwijs dat hij heeft gehoord. Over 6 maanden zit zijn tijd in de gevangenis erop, hij heeft weer hoop.