GETUIGENIS: GERED VAN ZELFMOORD
Het zal je maar gebeuren: op het moment dat je van een gebouw wil springen om een einde aan je leven te maken, krijg je een stem te horen die zegt; ‘Doe het niet’, ‘Doe het niet’. Dat overkwam een zigeunerjongen die we hebben ontmoet tijdens de laatste vrouwenreis in Roemenië.
We stonden in zijn oude huisje van 9 vierkante meter, die hij heeft omgebouwd tot kerk. Daar vertelde hij zijn bijzondere getuigenis: “Ik stond in ons dorp bij alle mensen bekent om mijn buitensporige gedrag. Vaak was ik dronken, agressief en vernielde ik spullen. Zo weet ik nog goed dat ik ’s nachts in een dronken bui met een kettingzaag een houten elektriciteitsmast heb omgezaagd.
“Tijdens het rijden over de heuvels, verloor ik de macht over het stuur en botsten we met volle snelheid tegen een betonblok aan.”
Samen met twee vrienden ging ik naar de stad Campina om te drinken en op de terugweg zat ik achter het stuur. Tijdens het rijden over de heuvels, verloor ik de macht over het stuur en botsten we met volle snelheid tegen een betonblok aan. Hierdoor klapte onze auto helemaal uit elkaar! Alle inzittenden – behalve ik – lagen bewusteloos in mijn auto en ik verzamelde al mijn kracht om ze uit de auto te slepen. Het is echt een wonder dat dit lukte. We zijn naast de weg gaan liggen totdat iemand ons oppikte en naar het ziekenhuis bracht. Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis voelde ik mij enorm rot en schuldig! Wonder boven wonder kwam er niemand om het leven, maar eenmaal in het ziekenhuis aangekomen speelde mijn leven en het ongeluk zich als een film in mijn hoofd af. En terwijl ik in het ziekenhuisbed lag, besloot ik om een einde aan mijn leven te maken. Ik stapte vastbesloten uit mijn bed en liep naar een hogere verdieping toe. Eenmaal aangekomen op de plek waar ik wilde springen, hoorde ik uit het niets een doordringende en liefdevolle stem die zei: ‘Doe het niet’, ‘Doe het niet’. Op dat moment worstelde ik met mijn keuze en tot meerdere malen hoorde ik diezelfde stem die mij ervan weerhield om te springen. Na een lange strijd, ben ik teruggegaan naar mijn bed.
“Ik hoorde uit het niets een doordringende en liefdevolle stem die zei: ‘Doe het niet!’…”
Nog geen week later ging ik mee naar een kerkdienst. Daar voelde ik diezelfde liefde die ik had ervaren op het moment dat ik zelfmoord wilde plegen en een stem hoorde. Toen wist ik het zeker: ik had de stem van God gehoord. Die dag besloot ik om mijn leven aan Jezus te geven.” Ruim twee maanden later is hij niet meer dezelfde persoon! Iedere week organiseert hij nu een eigen kerkdienst. Daar komen wekelijks zo’n 15 kinderen en 5 volwassenen. Ook de kerk uit een nabijgelegen dorp komt wekelijks om de kerkdiensten te begeleiden. En we hoorden dat de afgelopen weken steeds meer mensen tot geloof komen. Zijn getuigenis leeft!
