GEDETINEERDE MARIANA: “GOD HOUDT ECHT VAN MIJ”

Gedetineerde mariana: “God houdt echt van mij”

Târgşor is de enige vrouwengevangenis in Roemenië en heeft ongeveer 700 vrouwen in detentie. Afgelopen twee jaar mochten we samen met Marius en Roxana (team FFF Roemenië) de vrouwen achter deze gevangenismuren bezoeken om ze te bemoedigen, voor ze te bidden en hen te vertellen wie Jezus Christus is. Ook startte er vorig jaar een nieuwe reeks Bijbelstudieprojecten, waarbij de levens van vrouwen blijvend zijn veranderd door de liefde van God. Zo ook de Roemeense Mariana! Lees hier haar getuigenis.

Al 10 jaar is Mariana een vrouw die leeft binnen de gevangenismuren van ‘Târgşor prison’. Toen de Bijbelstudiereeks startte, waren we erg blij en verrast dat zij deel uitmaakte van de groep. Je kon meteen zien dat ze erg hongerig was naar het onderwijs, ze wilde geen enkele les missen! Na het bezoek van de groep vrouwen uit Nederland die meegingen met de FFF-groepsreis afgelopen november, wilde Mariana met ons in contact komen. Sinds die tijd stuurde ze heel wat e-mails naar ons en hebben we haar bemoedigd met prachtige Bijbelteksten en probeerden we een steun voor haar te zijn. Tot op een gegeven moment in één email ze heel iets bijzonders schreef:

Ik zit hier misschien wel gevangen, maar dankzij jullie weet ik nu hoe geliefd ik ben door God. “Ik had nooit gedacht blij te zijn met mijn komst in de gevangenis. Ik zit hier misschien wel gevangen, maar dankzij jullie weet ik nu hoe geliefd ik ben door God. Hij is mijn Hemelse Vader en houdt meer van mij dan mijn familie hier op aarde. Ik lees nu dagelijks in mijn Bijbel en ik heb meer vrede in mijn hart dan ik ooit in mijn leven heb gehad“, aldus Mariana.

Blijven jullie meebidden voor de gevangenen wereldwijd? Dat ze bereikt mogen worden met het Woord van God dat levens voorgoed kan veranderen. Deze maand en ook in april volgen er weer nieuwe Bijbelstudieprojecten in diverse gevangenissen in Roemenië.

Foto-onderschrift: Dit is niet Marianna op de foto, we posten geen foto’s van gedetineerden.
*Because of security and privacy reasons we change names and pictures.

PRISON UPDATE: AZIË JANUARI 2019

Prison update: Azie januari 2019

De feestdagen van december zijn alweer voorbij en de maand februari staat voor de deur! In Nederland is het vrij normaal dat we de feestdagen doorbrengen met onze familie en vrienden. In het Hindoestaanse land waar FFF werkt, is dat niet anders. Ook daar viert men het kerstfeest, waarin een versierde boom, kerstmutsen, cadeaus en gezelligheid centraal staan. Wereldwijd worden er allerlei soorten feesten gevierd waar omheen van alles wordt gezegd en gedaan. Veelal ontbreekt tijdens dit soort dagen het meest belangrijke, waardoor ieder mens werkelijk feest kan vieren. Namelijk de woorden van God: dat Hij de wereld liefheeft en Zijn liefde heeft laten zien. We hebben de afgelopen feestdagen aangegrepen om het evangelie te kunnen vertellen aan de gedetineerden in dit land.

Het team van FFF is op bezoek geweest in maar liefst drie gevangenissen in Azië. Daar hebben ze de komst van Jezus Christus op een bijzondere manier mogen vieren. Er zijn onder andere twee grote kersttaarten gekocht en matrassen voor de vrouwengevangenis aangeschaft. Nu slapen de vrouwen en kinderen in die gevangenis niet meer op de harde betonnen vloer. Daarnaast is er voedsel uitgedeeld. Het eten dat werd gegeven was voornamelijk kippenvlees en rijst. Dit voedsel konden de christenen die gevangen zitten uitdelen aan de andere gedetineerden. Zo konden ook zij vertellen dat God hen liefheeft en voor hun misdaden Zijn zoon als offer heeft gegeven. Tijdens het bezoek zijn er speeches gehouden over wie Jezus is en wat Hij gedaan heeft aan het kruis. Het gevangenispersoneel, de directie, een lokale politicus en een aantal gedetineerden waren hierbij aanwezig. Ze luisterden aandachtig naar wat er werd verteld. Ook werden er in de gevangenis door een band aanbiddingsliederen gezongen in hun moedertaal. Ten slotte mochten we opnieuw een doos boeken overhandigen als lees- en lesmateriaal voor de gedetineerden. Zo werden deze feestdagen een bijzondere herinnering voor velen.

HET VROUWENHUIS IS AF!

HET VROUWENHUIS IS AF!

De gevangenisbediening en het delen van Gods Woord is en blijft de eerste roeping van Freedom For Free. Toch komen we af en toe onderweg soms projecten tegen die we graag een handje willen helpen! Zo raakte een project van Mana Deschisa meteen ons hart, namelijk het afbouwen van een opvanghuis voor vrouwen. De vrouwen die daar komen worden uit de prostitutie of levensbedreigende situaties gehaald. Een paar jaar geleden stond er nog maar een bouwgeraamte. Wat toen onmogelijk leek is dankzij God mogelijk geworden!

Na flink wat zwoegen en het ineen slaan van onze handen is het vrouwenhuis eind november helemaal af gemaakt én ingericht. Inmiddels staan er al 8 vrouwen op de wachtlijst om in het kersverse huis te mogen wonen. Ruim drie jaar geleden zagen we op het erf in Roemenië een onafgemaakt huis, waarvan de houten muren aan het wegrotten waren. Er was te weinig geld, tijd en mankracht om het huis af te maken. Dat kan gewoon niet zo blijven’; was onze gedachte. Als God een droom geeft, geeft Hij deze niet voor niets. Vrouwen uit de vrouwenhandel of gevangenis hebben dringend een plek nodig waar ze (eventueel samen met kinderen) kunnen herstellen. Mana Deschisa biedt hen onderdak, helpen ze af te kicken van drugs en/of alcohol en geven ze weer een toekomstperspectief!

Als eerste is een groep sterke mannen uit Nederland afgereisd om het gebouw te isoleren, het huis te voorzien van muren en plafonds en badkamers te plaatsen. Dag en nacht hebben deze mannen flink huisgehouden! Daarna mochten we met de eerste vrouwenreis verder gaan met het schuurwerk, verfwerk en sauswerk… Het stof kwam letterlijk overal vandaan, haha. Vervolgens moet het huis nog worden ingericht. Vanuit allerlei hoeken van Nederland kwam er financiële hulp voor de inrichting van het huis! Geweldig om te zien. Afgelopen vrouwenreis was het zover: we mochten de laatste puntjes op de i zetten. Zo zijn de meubels in elkaar gezet, douchegordijnen opgehangen en keukens ingericht. Het resultaat mag er wezen: het vrouwenhuis is af!

Vrouwen uit de vrouwenhandel of gevangenis hebben dringend een plek nodig waar ze (eventueel samen met kinderen) kunnen herstellen. Inmiddels staan er al 8 vrouwen op de wachtlijst om in het kersverse huis te mogen wonen.

We willen iedereen bedanken voor alle hulp. We kunnen namens Mana Deschisa niet in woorden uitdrukken hoe groot dit wonder is!

CAMPAGNE AZIE: JEZUS IS OVERAL DEZELFDE

Campagne Azie: Jezus is overal dezelfde

Dankbaar kijken we terug op wat God heeft gedaan tijdens de campagnereis door het werkgebied van FFF Azië. Tijdens de evangelisatiecampagne in week 1, hebben we op verschillende afgelegen plaatsen Bijbels onderwijs gegeven. Bezoekers kwamen van ver! Ze hadden grote honger naar Gods woord en werden zichtbaar aangeraakt door Zijn kracht. In week 2 en 3 van de reis hebben we diverse ontmoetingen gehad met hooggeplaatste leiders binnen én buiten de gevangenissen. Daarbij konden we Bijbel gerelateerde studieboeken naar binnen brengen. Het is in dit land ten strengste verboden om het evangelie te brengen, maar op wonderlijke wijze konden we mensen op straat vertellen over Jezus en met hen bidden. Tijdens het in totaal zesdaagse durende jeugd- en tienerkamp hebben ruim 700 jongeren zich opnieuw of voor het eerst toegewijd om Jezus Christus te willen volgen! Ze ontvingen zichtbaar genezing en bevrijding en waren ontroerd door de boodschap over het zijn van een geliefd kind van God. Sommigen vertelden tijdens de gebedsmomenten een groot licht te hebben gezien en iemand anders vertelde een warme omhelzing van God de Vader te hebben gehad. Er was zelfs een moment dat er plotseling een voelbare frisse wind de zaal in kwam en vele jongeren ervoeren onvoorwaardelijke liefde. Ze begonnen onophoudelijk God te aanbidden en te danken voor Zijn genade. Hierna hebben we Gods kracht om ons heen zien werken, opdat levens nooit meer dezelfde zullen zijn.

We zien dat God, ondanks de toenemende verdrukking, steeds meer ruimte krijgt in dit land in Azië en dat mensen verlangen naar echtheid, een puur geloof en simpelweg Jezus willen volgen. Per dag hoorden we prachtige, maar ook ontroerende getuigenissen van mensen die op een bijzondere wijze Jezus hebben aangenomen in hun leven als redder en verlosser. Het is wellicht een kort verslag, maar er zijn enorm veel getuigenissen naar aanleiding van de campagnes die we mochten houden in 2018.

We willen jullie graag, namens onze zendelingen en de lokale bevolking, enorm bedanken voor elke vorm van betrokkenheid. Jezus Christus heeft bewezen dat Hij nog altijd dezelfde is! Bedankt.

GEDETINEERDE MIHAI: “IK VERDIEN MIJN GEVANGENISSTRAF”

GEDETINEERDE MIHAI: “IK VERDIEN MIJN GEVANGENISSTRAF”

Afgelopen maand is de 3e bijbelstudiereeks in de gevangenis van Roemenië afgerond. Dit keer gehouden met een nieuwe groep gedetineerden en dat betekent: nieuwe getuigenissen. Marius en Roxana (ons team uit Roemenië) blikken terug op een 12-tal bijzondere weken.

De laatste dag was een hele emotionele dag. Niemand wilde de gevangenisbibliotheek verlaten. Alle mannen hadden tranen in hun ogen staan. Iedere groep gedetineerden is weer anders en wat deze groep typeerde was de innerlijke genezing en het herstel van hun levens. Ook waren ze toegewijd en vastbesloten om iets te veranderen in hun leven. Er was een man in onze groep, namelijk Mihai. Bijzonder was dat hij God ‘kende’ voordat hij in de gevangenis terecht kwam. Tijdens onze laatste studiedag vertelde hij dat hij verkeerde keuzes had gemaakt en terecht vastzat. Mihai: “Ik wist alles over God en toch koos ik ervoor om te drinken en heb ik verschrikkelijke misdaden begaan. Daar ben ik niet trots op en heb ik berouw over. Ik verdien mijn gevangenisstraf. Mocht ik vrijkomen, dan is mijn doel om God met mijn hart te volgen en mensen over Hem en zijn liefde te vertellen.”

“Ik wist alles over God en toch koos ik ervoor om te drinken en heb ik verschrikkelijke misdaden begaan. Daar ben ik niet trots op en heb ik berouw over.”

MIHAI

Aan het einde van de les dacht hij; ‘wat heb ik te verliezen? Ik ga bidden en dan zie ik wel wat er gebeurt’

Sommige mannen zijn sceptisch voordat ze les krijgen van ons en over bepaalde Bijbelse thema’s horen. Nu was er een man die sceptisch was toen wij onderwijs gaven over het onderwerp ‘gebed’. Aan het einde van de les dacht hij; ‘wat heb ik te verliezen? Ik ga bidden en dan zie ik wel wat er gebeurt’. Voor een hele lange tijd wilde deze man een taak krijgen in de gevangenis (vaak krijgen gedetineerden een bijbaan of verantwoordelijke taak tijdens hun detentie). Maar dat mislukte steeds. Hij bad tot God en vroeg of Hij in werk kon voorzien. En raad eens… De volgende dag werd hem vertelt dat hij kon gaan werken in de keuken! Dat is toch geweldig? Nu gelooft hij in gebed en in de kracht van God.

Het is een eer om in de gevangenissen te mogen werken. Als we hier niet waren geweest, dan hadden we nooit gezien of gehoord hoe God werkt. We danken Hem voor iedere kans.”

DE BABY DIE NIET GEBOREN MOCHT WORDEN | DEEL 2

De baby die niet geboren mocht worden | deel 2

Ondanks dat ik wist dat abortus plegen niet juist was, besloot ik om de abortuspil te nemen. De dokters hadden namelijk gezegd dat als het na 8 maanden zwangerschap fout zou gaan met mijn gezondheid, dat ze dan alsnog het kind weg moesten halen. Ze zeiden dat mijn leven belangrijker was dan dat van mijn ongeboren kind. Voordat ik de abortuspil innam bad ik tot God: “Heer, niet mijn wil, maar Uw wil geschiedde. Na het innemen van de abortuspil bloedde ik 7 dagen. Ik en mijn man voelden ons ontzettend schuldig en hoopten dat ik snel beter zou worden, maar niets van dat alles gebeurde.

Na het innemen van de abortuspil bloedde ik 7 dagen. Ik en mijn man voelden ons ontzettend schuldig en hoopten dat ik snel beter zou worden.

Ik vroeg aan de dokter: “Leeft ons kind nog?”

In de weken daarna werd ik steeds zieker en groeide mijn buik! Ik huilde veel en schreeuwde het uit naar God met de woorden: “God, ik voel in mijn buik een baby en als de baby er nog is, dat bid ik dat U leven geeft in Jezus naam!”. Ik weet niet waarom ik toen die specifieke woorden uitsprak, maar ik wist dat dit niet mijn woorden waren. De pijn in mijn buik was hevig en uiteindelijk moesten we weer naar het ziekenhuis voor een echo. Ik vroeg aan de dokter: “Leeft ons kind nog?”, en de dokter zei … “JA! Jullie kindje leeft nog!” Ik viel op mijn knieën en dankte God.

Aan de ene kant was er vreugde, maar tegelijkertijd de angst dat een van beide niet zou overleven. Mijn man zei: “Als jou iets overkomt, denk dan ook aan de gevolgen voor onze eerste zoon”. Je kunt je voorstellen hoe moeilijk deze gedachten waren. Ik was radeloos en kon mijn vertrouwen in God niet uitleggen. Het verhaal van Maria en Jozef raakte mij meer dan ooit. Zij moet zich tijdens haar zwangerschap ook radeloos hebben gevoeld. Haar man, familie en vrienden begrepen haar geloof in God niet. Toch besloten we samen om de baby te houden. Vanwege de abortuspillen werd ons verteld dat het kindje gehandicapt geboren zou worden, maar ik verbrak deze woorden in de naam van Jezus. We vertrouwden volledig op God. Zelfs de kerkleiders en kerkleden hebben uiteindelijk 40 dagen gevast en met mijn gezondheid tijdens de zwangerschap ging het wonderlijk goed!

De tijd van de bevalling was aangebroken. Ik onderging een keizersnee en daar was hij… ONZE GEZONDE ZOON. Hij woog 3750 gram en mankeerde helemaal niets. Ook heb ik geen terugkomst van de PPCM-ziekte gehad. Alle voorspellingen van de dokters hebben gefaald en onze God heeft gewonnen, mijn geloof heeft gewonnen! Ook mijn hart mankeert niets. Onze 2e zoon Prajog is een geweldige zegen voor ons gezin. Hij brengt ons onze verloren vreugde terug. Er is geen schuld en aanklacht meer over wat we hebben gedaan. Ik prijs God voor ons grote wonder, halleluja!

DE BABY DIE NIET GEBOREN MOCHT WORDEN | DEEL 1

De baby die niet geboren mocht worden | deel 1

We dienen een God van wonderen. Dat blijkt uit het volgende getuigenis van ons zendelingenechtpaar uit Azië. In deze tweedelige blogserie vertelt Samiksha over een gebeurtenis die in menselijk opzicht onmogelijk was …

Op mijn 23e werd ik voor het eerst moeder van onze prachtige zoon Prajwan. Aan de ene kant was er vreugde om het nieuwe leven in ons gezin. Aan de andere kant was het ook een hele moeilijke tijd. Tijdens de bevalling verloor ik al mijn kracht en bloedde ik heel erg. Na allerlei onderzoeken en een lange tijd van ziekenhuisopname werd er geconstateerd dat ik een levensbedreigende ziekte had, die peripartum-cardiomyopathie (PPCM) genoemd wordt. PPCM is een zeer zeldzame hartaandoening die jonge vrouwen in hun vruchtbare levensfase treft. 1 op de 100.000 vrouwen krijgt deze ziekte en ik was die ene vrouw. Dat betekende niet alleen dat ik moest herstellen, maar ook dat het niet mogelijk meer was om onze gezinswens uit te doen laten komen. Kortom: De dokter vertelde ons dat ik nooit meer zwanger mocht raken. De kans dat ik of mijn kind dan zou komen te sterven was namelijk zeer groot!

“Na allerlei onderzoeken en een lange tijd van ziekenhuisopname werd er geconstateerd dat ik een levensbedreigende ziekte had, die peripartum-cardiomyopathie (PPCM) genoemd wordt”

Toen Prajwan twee jaar was en naar de peuterschool ging, zagen we dat hij behoefte had aan een maatje en ons verlangen om een 2e kind groeide. De dokters raadden dit ten zeerste af. “Je hebt een zoon en daar mag je blij mee zijn”, zeiden ze. In mijn verdriet bad ik tot God en zei ik: “Heer, als U het wil, dan is NIETS onmogelijk.” De weken daarna vlogen voorbij en ons verlangen voor het krijgen van een 2e kind was volledig weg. Maar na een maand gebeurde het ondenkbare, ik bleek zwanger te zijn!

“Ook mijn familie, vrienden en broeders en zusters uit de kerk vertelden mij dat ik mijn kind moest laten aborteren. Ze vonden de zwangerschap onvoorzichtig en onverantwoordelijk.”

Opnieuw gingen we naar de dokter en diezelfde ochtend las ik uit Jesaja hoofdstuk 2:22 “Zie voor uzelf dan af van de mens – in zijn neus heeft hij slechts adem – want als wat is hij eigenlijk te beschouwen?” Deze tekst vertelde ons dat we niet op dokters moesten vertrouwen, zij haalden tenslotte adem door de neus die God hun gegeven heeft. Maar de dokters waren fel tegen mijn zwangerschap. Ook mijn familie, vrienden en broeders en zusters uit de kerk vertelden mij dat ik mijn kind moest laten aborteren. Ze vonden de zwangerschap onvoorzichtig en onverantwoordelijk. Ondanks dat ik wist dat dit in Gods ogen niet juist was, besloot ik om toch de abortuspil te nemen…

– Wat er daarna gebeurde leest u volgende week

GETUIGENIS BINOT: ‘IK ZAT ONSCHULDIG VAST’

Getuigenis Binot: ‘Ik zat onschuldig vast’

Het zal je maar overkomen, je komt vast te zitten voor een vergrijp dat je nooit hebt gepleegd. Het overkwam ‘Binot’ uit Azië. Na vijf jaar vast te hebben gezeten is hij nu eindelijk vrij en vertelt hij anderen over de genade en liefde van Jezus Christus.

“Maar ik was onschuldig! Toch kwam ik vast te zitten achter de tralies.”

BINOT

Binot: “Ik ben geboren in dit land in Azië en opgegroeid in een orthodox hindoestaanse familie. Daar aanbaden wij dagelijks vele Hindoe goden en godinnen. Later leerde ik Jezus Christus kennen en koos ik voor Hem. Ondanks deze keuze, raakte ik mijn vrouw en kinderen kwijt. Ze wilden niets meer met mij te maken hebben. Ik werkte in die tijd voor de overheid en op 12 juni 2011 veranderde mijn hele leven. Door een paar leiders van deze zelfde overheid werd ik aangeklaagd voor het plegen van ontucht. Maar ik was onschuldig! Toch kwam ik vast te zitten achter de tralies.

Tijdens mijn detentie had ik genoeg tijd om na te denken over mijn leven, alle dingen die er waren gebeurd en besloot ik om mijn leven opnieuw aan God toe te wijden. In 2013 ging ik op zoek naar mensen die mij dichterbij God konden brengen en mij de weg wilde wijzen die ik moest gaan. Binnenin de gevangenis waren er regelmatig momenten dat kleine groepjes gedetineerden bijeenkwamen voor gebed of een Bijbelstudie.

“waarom zou een zwangere vrouw nu een gevangenis willen bezoeken met daarin allerlei mannen die een crimineel leven leiden?”

BINOT

Ik herinner mij de dag nog goed dat ik Prabesh en Samiksha (Pioniers FFF Azië) ontmoette in block A. Daar kwamen zij vaak langs om de mannen te helpen en bemoedigen. Voor een lange tijd kon ik Block A niet bezoeken, omdat mijn cel in Block B was. Maar na drie jaar gevangenschap werd ik naar Block A verplaatst! De allereerste keer dat ik Prabesh en Samiksha mocht ontmoeten was ik zo ontzettend blij. Samiksha was toen zwanger en ik dacht nog bij mijzelf: ‘waarom zou een zwangere vrouw nu een gevangenis willen bezoeken met daarin allerlei mannen die een crimineel leven leiden?’. Ik voelde mij door hen geliefd.

De tijd dat ik vrij zou komen kwam steeds dichterbij, maar ik maakte mij grote zorgen over waar ik naartoe moest gaan buiten de gevangenismuren. Prabesh vertelde mij dat ik hiervoor mocht bidden en mijn vertrouwen op God moest stellen. Hij zou uitkomst gaan geven. En dat klopte! God is zo goed voor mij geweest toen ik vrijkwam. Prabesh haalde mij op de dag van vrijlating op uit de gevangenis en niet lang daarna heb ik een discipelschapstraining gevolgd. Tijdens deze training heb ik mijn liefde voor spreken ontdekt en dat doe ik met mijn hele hart. Nu ben ik een fulltime evangelist in een dorpje ergens in het oosten van ons land. Ik mag regelmatig in kerken spreken. God zorgt goed voor mij en het is een ware vreugde om Hem te mogen dienen.

Inmiddels is Binot gestart met het volgen van een bijbelschool en gaat hij samen met Prabesh en ons FFF-team de gevangenis in.

GEDETINEERDEN AAN HET WOORD

Gedetineerden aan het woord

Freedom For Free Roemenië heeft van de gevangenisdirectie en gedetineerden mogen horen hoe dankbaar de mannen zijn voor de Bijbelstudies. “Het is voor hen onbetaalbaar!”, vertelden ze ons team. Lees hier het verhaal van Edy en Radu.

“Ik heb geen plannen voor de toekomst, want ik weet niks van de wereld buiten deze gevangenismuren. Ik heb geen familie, mijn vrouw heeft mij verlaten en er is niets meer over van mijn leven.”

Radu

Radu zit al 16 jaar in detentie. We spraken in de laatste week over zijn toekomst en de woorden die hij uitsprak waren: “Ik heb geen plannen voor de toekomst, want ik weet niks van de wereld buiten deze gevangenismuren. Ik heb geen familie, mijn vrouw heeft mij verlaten en er is niets meer over van mijn leven. Ik ben bang om naar de buitenwereld te gaan. De fouten die ik gemaakt heb wil ik nooit meer maken, ik wil mijn leven veranderen. Dankzij de Bijbelstudies heb ik weer iets teruggekregen.” Radu vroeg hierna of hij – indien mogelijk – met onze lokale pioniers in contact mocht blijven. Al is de Bijbelstudie alleen voor Radu geweest, het was het meer dan waard.

“Achteraf bleek dat deze collega een drugsdealer was. In het pakketje dat ik had afgegeven bleken harddrugs te zitten.”

Edy

Edy is op jonge leeftijd vast komen te zitten. Hij werkte in een club, studeerde aan de universiteit en had grote dromen over zijn toekomst. Nooit had Edy gedacht dat hij achter de tralies terecht zou komen. De misdaad die hij heeft begaan startte heel onverwacht en vond notabene plaats op zijn werk. Edy: “Op een dag ontmoette ik een collega die mij vroeg om een pakketje weg te brengen. Zonder argwaan deed ik dit. Achteraf bleek dat deze collega een drugsdealer was. In het pakketje dat ik had afgegeven bleken harddrugs te zitten.” Enige tijd later pakte de politie Edy op en diende een aanklacht tegen hem in wegens ‘medeplichtigheid’. Uiteindelijk belandde hij in de gevangenis en was er van zijn dromen weinig meer over. Hij beschrijft dat het voelde alsof zijn leven compleet gebroken was, alle hoop was verloren geraakt. Voor deze Bijbelstudies had Edy geen relatie met God, maar hij vertelt ons dat hij ontzettend dankbaar is voor deze mogelijkheid. Het bezoeken van deze studies is voor hem van onschatbare waarde. Hij ontdekt steeds meer over de onvoorwaardelijke liefde van God en is veranderd door het onderwijs dat hij heeft gehoord. Over 6 maanden zit zijn tijd in de gevangenis erop, hij heeft weer hoop.

PRISON UPDATE: ROEMENIË | BIJBELSTUDIES VOOR GEDETINEERDEN

Prison update: Roemenie |
Bijbelstudies voor gedetineerden

Het luisteren naar een preek of volgen van een Bijbelstudie is in Nederland vanzelfsprekend. Voor gedetineerden in Roemenië is dit absoluut niet het geval. De Bijbel biedt een boodschap van hoop, vergeving en liefde aan! Daarom geven we gedetineerden in Roemenië graag de kans om Bijbelstudies te volgen. Hier zijn we sinds februari mee van start gegaan.

Sommigen hoorden voor het eerst over Gods wet, genade en vergeving. Anderen maakten voor het eerst in hun leven een toets.

In groepen van 10 tot 20 gedetineerden nemen Marius en Roxana (Freedom For Free Roemenië) gedetineerden ruim 12 weken (2 dagen per week) mee op reis door de Bijbel. Het thema van deze reis is: ‘Volg Mij’. Dit zijn de woorden van Jezus Christus naar zijn Discipelen toe en willen we graag doorgeven aan de gevangenen. Sommigen hoorden voor het eerst over Gods wet, genade en vergeving. Anderen maakten voor het eerst in hun leven een toets. Ook krijgen ze les over gebed, de drie-eenheid en leren ze over het leven van Job en Jezus.

De meeste mannen hebben nog nooit in een Bijbel gelezen. Ze zijn verbaasd dat ze de Bijbel kunnen lezen en het vervolgens ook begrijpen. Hun reactie is onbetaalbaar. We spreken niet over een religie of kerk. Wel spreken we over Jezus Christus en de liefde van God, dat verwachten ze niet. Het was een bijzonder moment toen we spraken over vergeving en het ‘Onze vader’. Voor veel mannen lijkt het onmogelijk om anderen te vergeven, maar van God willen ze wel vergeving ontvangen. Dit gaf genoeg reden tot nadenken. Ook vragen gedetineerden naar het adres van een kerk waar ze naartoe kunnen gaan als ze vrijkomen. Wanneer ze uit de gevangenis komen, willen de mannen oprecht veranderen. Ze willen hun oude leven achter zich laten en radicale keuzes maken.

Deze maand is er weer een nieuwe Bijbelstudiegroep van start gegaan! Er volgen meer getuigenissen.