Categorie archieven: GETUIGENISSEN | PRISON | ALL

Getuigenis Sirvin

Geplaatst op door

overwinning over de duisternis

Sinds april 2024 wordt team Curaçao aangestuurd vanuit Nederland en lokaal ondersteund door Sirvin Pieter. Sirvin is getrouwd met Jeanine, vader van 6 kinderen en grootvader van 6 kleinkinderen. Sirvin is er diep dankbaar voor dat de Heer in zijn leven heeft ingegrepen en hem niet heeft losgelaten toen hij diep in de drugshandel zat. Hij merkte dat hij meerdere keren de kans door de Heer kreeg aangeboden om een ommekeer te maken in zijn leven. Uiteindelijk geeft hij zijn leven aan Jezus. Hij komt vrij uit het drugscircuit door de weg te gaan die Jezus hem leert en deze ook vast te houden in volharding. Hij neemt de verantwoordelijkheid en ondergaat de consequenties voor zijn daden. Zijn leven is vandaag de dag toegelegd op het dienen van Jezus Christus en het discipelen en ondersteunen van hen die nog gevangen zitten. Sirvin kent als geen ander de leefwereld van de gevangenen en kan zo het Licht van Christus verspreiden in de duisternis. Hij weet hoe diep Zijn genade is en hij weet dat de keus voor Jezus werkelijk vrijheid brengt. Daarin ondersteunt hij ons lokaal in de gevangenis met alle passie en inzet die onze Vader in hem heeft gelegd. Lees hier zijn getuigenis.

DRUGSHANDEL
Ik ben opgegroeid in een gezin van 8 kinderen onder een getrouwde vader en moeder. Het ging snel mis met mij, want op de leeftijd van 13 jaar begon ik met drugs verkopen in het huis van mijn vader en moeder. Dat ging een tijd zo door en in December 1990 vetrok ik naar Nederland. Het ging van kwaad tot erger en ik raakte betrokken in drugs smokkelen van Curaçao naar Nederland. In November 1999 gaat het mis wanneer er iemand wordt opgepakt op het vliegveld Hato op Curaçao. Deze persoon noemde gelijk mijn naam bij de autoriteiten en vertelde dat de drugs die hij bij zich had in opdracht van mij gesmokkeld werden. Ik werd gearresteerd en werd in die tijd veroordeeld tot 4 jaar gevangenisstraf. Toen ik ongeveer 16 maanden zat, heeft God iemand gebruikt om mij een Bijbel te overhandigen in de gevangenis. Vanaf dat moment ben ik begonnen de Bijbel te lezen. Elke dag las ik een Psalm en een Spreuk. Voor de eerste keer in mijn leven hoorde ik een stem die mij zei: "leef niet meer zoals je leeft op dit moment". Daarop dacht ik bij mezelf  "ik ga nog een jaar drugs verkopen en daarna geef ik mijn leven aan de Heer". Toen ik in December 2001 uit de gevangenis kwam, ging ik gelijk terug naar Nederland. In Nederland aangekomen, kocht ik een BMW en ging ik toch door met drugs smokkelen. Vanaf dat moment ging er bijna niks ging meer goed. Ik merkte in zekere zin dat de Heer bezig was met mij. Daardoor ging ik werk zoeken via een uitzendbureau.

EEN FRISSE START
Ik begon met werken via het uitzendbureau en na de eerste werkdag stapte ik in mijn auto om naar huis te gaan. Op weg naar huis merkte ik een verdachte grijze Volkswagen op die mij volgde, maar ik reed door totdat de Volkswagen voorbij kwam rijden en het sein 'volgen' gaf. Ze identificeerden zich als rechercheurs en vroegen mij om mee naar het politiebureau te gaan, omdat hun vermoeden was dat ik in een gestolen auto reed. Bij het politiebureau aangekomen, kunnen ze dit niet met zekerheid vaststellen. Hierdoor moet de auto achterblijven en word ik afhankelijk gemaakt van het openbaar vervoer. Ik belde het uitzendbureau om te vertellen dat ik geen vervoer had om de volgende dag te gaan werken. Het uitzendbureau gaf aan mij 2 gulden en 50 cent als reisvergoeding te kunnen bieden.

OPNIEUW IN DE CEL
Ik raakte ontmoedigd, omdat dit natuurlijk niet genoeg was om van Amsterdam naar Hoofddorp en terug te reizen. In mijn hoofd stak in deze omstandigheden opnieuw de gedachte op om naar Curaçao te reizen en iemand drugs binnenin het vliegveld Hato te laten zetten en het te laten oppikken richting Schiphol. Ik was gehoorzaam aan deze gedachten en boekte een ticket naar Curaçao. Op Curaçao werd ik opgevangen in het huis van mijn zus. In het huis van mijn zus, zat al iemand op mij te wachten. Deze persoon was per direct op zoek naar mij, omdat hij op vliegveld Hato werkte en drugs voor mij wilde binnen zetten met het idee het iemand anders naar Schiphol te laten smokkelen. Het leek voorbestemd en daarom begonnen we gelijk met het proces om drugs het vliegveld Hato binnen te krijgen. In dat proces werd ik opgepakt door de politie met de drugs in de auto. Na 10 maanden vrij te zijn geweest, moest ik in November 2002 weer de gevangenis in.

GENOEG IS GENOEG
Bij de deur van de gevangenis sprak ik tegen de Heer: "genoeg is genoeg, hier is mijn leven". Op dat moment gaf ik mijn leven aan De Heer en moest ik mijn gevangenisstraf van 3 jaar gaan uitzitten. Voor ongeveer 2 weken lang was de Heer bezig met mijn hart en kon ik alleen nog maar huilen in de gevangenis. Ik was gebroken, maar werd door Hem gevonden. Met veel plezier ben ik de Heer gaan dienen in de gevangenis en dat doe ik na 22 jaar nog steeds. Mijn getuigenis bevestigd dat het woord van God de Waarheid is en blijf tot in eeuwigheid en daarom wil ik dit vers uit de Bijbel met u delen:

"Wij weten dat wij kinderen van God zijn en dat de hele wereld in de macht van de duivel is. Wij weten dat de Zoon van God gekomen is en ons heeft laten zien hoe wij de enige en echte God kunnen leren kennen. Wij zijn één met de ware God door zijn Zoon Jezus Christus. Hij is de ware God, Hem te kennen, is het eeuwige leven. Vrienden, houd u ver van alles wat Gods plaats in uw hart zou kunnen innemen."
1 Joh 5: 19 -21 (Het Boek)

Toen ik geen kind van God was, zat ik ook in de greep van de duivel. Dankzij Jezus Christus ben ik met kracht en macht uit zijn handen uitgerukt.
God zegene u rijkelijk.
Sirvin Pieter

Getuigenis: Bijbelstudie in de gevangenis

Geplaatst op door

HOOP IN ELKE OMSTANDIGHEID

GETUIGENIS // EEN BIJBELSTUDIE IN DE VROUWENGEVANGENIS.
Het is een warme dag en de sfeer binnen de gevangenismuren is gespannen. In een kleine kamer met weinig licht heeft zich een groep vrouwen verzameld. Hun gezichten tonen vermoeidheid en onzekerheid, maar er schijnt een bijzondere glans in hun ogen: een van hoop en geloof. Het is tijd voor hun Bijbelstudie-sessie, en de bijeenkomst van vandaag is speciaal, omdat ze van plan zijn hun levensreizen en ervaringen te delen.

Rita*, een actief lid van de groep, leidt de sessie. Ze zit al een paar jaar in de gevangenis, maar Bijbelstudie heeft een diepgaande invloed op haar leven gehad. Voor de sessie van vandaag heeft Samiksha een inspirerend vers gekozen:

"De standvastige liefde van de Heer houdt nooit op; aan zijn barmhartigheden komt nooit een einde;
ze zijn elke ochtend nieuw; groot is uw trouw." (Klaagliederen 3:22-23)

Rita, de leider van de gevangenisbewaker in de gevangenis, spreekt de groep toe: “Dit vers herinnert me eraan dat, waar we ook zijn, Gods genade altijd bij ons is. Ik wil mijn verhaal delen over hoe ik dit in mijn leven heb ervaren.” Ze begint te praten en de andere vrouwen luisteren aandachtig. Rita vertelt hen over de ontberingen waarmee ze te maken kreeg; hoe slechte beslissingen haar naar de gevangenis hadden geleid, maar hoe bijbelstudie en geloof haar geest en ziel hadden versterkt. Nadat ook Samiksha heeft gesproken, delen ook andere leden van de groep hun ervaringen. Nisha, die vele jaren in de gevangenis heeft gezeten, deelt haar verhaal. Ze vertelt hoe de woorden van de Bijbel haar al die jaren dagelijkse hoop en vrede gaven. "Elke keer als ik me hopeloos en alleen voel, lees ik Klaagliederen 3:22-23, en dat geeft me hoop dat er een nieuwe ochtend zal aanbreken", zei ze.

De sessie van deze dag is gevuld met uitwisselingen en iedereen voelt zich opgetogen en opgebouwd in het geloof. Rita, wier verhaal iedereen heeft geïnspireerd, beëindigt de sessie door iedereen uit te nodigen om samen te bidden. Ze houden elkaars hand vast en bidden om hoop en kracht voor elkaar. “Heer, dank u voor uw genade en liefde. Geef ons voortdurende hoop en vrede. Geef ons de kracht om altijd in U te vertrouwen en uit te kijken naar nieuwe ochtenden”, bidt Samiksha met hen.

Zo verspreiden deze vrouwen zelfs binnen de diepe muren van de gevangenis het licht van geloof, hoop en liefde door hun Bijbelstudie. Samiksha en haar vrienden helpen elkaar om hun leven te transformeren, en de woorden van de Bijbel geven hen een nieuwe betekenis en doel in het leven. Ze zijn allemaal enthousiast over de toekomst, geïnspireerd door de kracht en motivatie die ze door te studeren in het Woord vinden. Door hun verhaal mogen ook wij leren dat geloof en hoop nooit vervagen, ongeacht de omstandigheden.

De genade van de Heer is altijd bij ons.
Samiksha

PRISON UPDATE AZIE | FEBRUARI 2020

Geplaatst op door

Prison update azie | februari 2020

De decembermaand voor onze zendelingen in Azië stond vol met bezoeken aan verschillende gevangenissen. In totaal zijn er 6 gevangenissen bezocht en meer dan 350 gedetineerden bereikt met het evangelie. Vele mannen van verschillende stammen hoorden nu voor het eerst in hun leven over wie Jezus Christus is. Dat is zeer uitzonderlijk! Ook blijft het een groot wonder dat we ondanks de strenge wetgeving heel warm onthaald worden door de gevangenisdirecties. We zijn vrij om Bijbels, boeken en eten uit te delen. Het was de eerste keer dat we 100 vrouwen in het vrouwenblok mochten toespreken! Met als resultaat dat er die dag 3 vrouwen zich bekeerden en openlijk voor Jezus wilden kiezen.

De route naar de gevangenis toe

U kunt het zich wellicht niet helemaal voorstellen hoe de wegen in het bergachtig gebied zijn. Maar we geven graag een klein reisverslag om een indruk te geven van de route die onze zendelingen af moeten leggen om een gevangenis te bezoeken. “3 uur lang zaten we in de Jeep en werden we letterlijk alle kanten op geslingerd. Dit was vanwege de grote gaten in de onverharde wegen. Het leek net alsof we aan het dansen waren in de auto, alles schudde! Het resultaat was dat we allemaal ziek en misselijk werden. Hoofdpijn, overgeven en een draaierige maag… dat waren de symptomen toen we gearriveerd waren bij de gevangenis. Toch kijken we altijd terug op een zeer gezegende reis, omdat je God ziet werken tijdens zo’n bezoek!”, aldus onze zendeling.  

Getuigenis uit het vrouwenblok

“Eén van de vrouwen die zich in het cellenblok bekeerde tot Jezus, was *Sarita. Haar familie aanbidt Hindoe geesten uit het voorgeslacht, waardoor Sarita vaak angst dromen kreeg. Ze werd op dezelfde ochtend van ons bezoek huilend wakker, omdat ze zich in de dromen gedwongen voelde om seksuele en onreine handelingen te verrichten. De leider van dat cellenblok zag dat Sarita wakker werd in angstzweet en vertelde (omdat zij christen was) dat wij op bezoek zouden komen. Ze stelde Sarita gerust en vertelde dat er christenen kwamen die voor haar konden bidden. Zo hebben we na de kerstdienst met haar gebeden en mochten we in de naam van Jezus alle vloeken over haar leven verbreken. We hebben pastorale zorg mogen verlenen en haar gerust kunnen stellen dat dankzij Jezus Christus deze dromen niet meer terug mogen komen. Hij heeft ons namelijk daarvan vrijgemaakt door te sterven aan het kruis! Deze boodschap konden we dankzij deze gebeurtenis aan meerdere vrouwen vertellen. Ze waren zo bemoedigd!

Nadat we voor hen gebeden hadden was de dankbaarheid groot. God zag deze drie vrouwen die Hem wilden leren kennen als hún Redder. En Hij wist al lang dat we deze vrouwen zouden ontmoeten. Zijn timing is perfect!”

JEUGDCONFERENTIES IN AZIE

Geplaatst op door

GETUIGENIS // AZIE JEUGDCONFERENTIE

Afgelopen oktobermaand heeft ons team in Azië maar liefst 3 jeugdconferenties georganiseerd voor in totaal 900 jongeren. Het was voor vele tieners en jongeren een onvergetelijke tijd samen met God en elkaar. Het onderwijs over ‘relaties’ met ouders en familie, God als Vader en genezing raakte velen diep in hun hart. Hier lezen jullie het getuigenis van Akshara* en krijgen jullie een mooie sfeerimpressie te zien op de foto’s.

Akshara: “Ik ben 25 jaar oud en al vaak naar christelijke conferenties geweest, alleen nog nooit naar een conferentie als deze! Er was hele mooie aanbidding en je kon God’s tastbare aanwezigheid voelen. Als ik in het verleden leeftijdsgenoten zag huilen, raakte mij dat niet. Sterker nog, ik lachte deze jongeren uit en dacht bij mijzelf dat ze aandacht wilde trekken met hun tranen. Dit alles veranderde op de tweede dag van de conferentie. Nadat er werd gesproken over het thema ‘families’ begon ik plotseling heel hard te huilen. En hoe hard ik ook mijn best deed om te stoppen, het lukte niet. Vier uur lang rolden er tranen over mijn wangen.”

Nadat er werd gesproken over het thema ‘families’ begon ik plotseling heel hard te huilen. En hoe hard ik ook mijn best deed om te stoppen, het lukte niet. Vier uur lang rolden er tranen over mijn wangen.

AKSHARA*

Mijn vader en moeder zijn gescheiden toen ik nog maar 6 jaar was. Daarna heeft mijn moeder mij weggehaald bij mijn vader, waardoor ik hem nooit meer heb gezien. Negentien jaar lang sprak ze erg slecht over hem, waardoor ik mijn vader langzaamaan ben gaan haten. Maar tijdens het diepe huilen, besefte ik mij dat ik niets liever wilde dan mijn vader spreken. Dat was voor mij een wonder! Na al die jaren wilde ik ineens een relatie opbouwen met mijn natuurlijke vader. Daarna heb ik hem opgebeld en vertelt dat het me spijt, dat ik hem mis, maar bovenal dat ik van hem houd! Ik kan niet wachten om hem te gaan zien…


God is een God van herstel. Hoe mooi is het dat tijdens deze conferenties niet alleen de band tussen kinderen met God de Vader wordt herstelt, maar ook de band met natuurlijke vaders. Dat is onze God!

sfeerimpressie

EERSTE VOETBALTOERNOOI VOOR GEDETINEERDEN

Geplaatst op door

Eerste voetbaltoernooi voor gedetineerden!

Voetbalschoenen aantrekken en deelnemen aan een voetbaltoernooi! Sinds een lange tijd konden de mannen vanuit de gevangenis in Ploiesti het gevoel van een balletje trappen weer ervaren. Het ging om een competitie tussen 6 teams uit 6 verschillende gevangenissen in Roemenië. En wij als Freedom For Free mochten het team uit Ploiesti het veld op laten gaan.

We komen nu al een aantal jaar in deze gevangenis, geven hier trainingen voor discipelschap en houden er diverse kerkdiensten. Het directieteam heeft aan ons gevraagd of wij als stichting zouden willen helpen om de gedetineerden deel te laten nemen aan een voetbaltoernooi buiten de gevangenismuren. Daar hoefden we geen twee keer over na te denken! Je kunt je voorstellen dat dit voor gevangenen een grote kans is om even alles om zich heen te vergeten. Soms leef je met 15 mannen vele maanden en jaren op 1 cel. Hoe mooi is het dan als je onder bewaking deel mag nemen aan een voetbaltoernooi in de buitenlucht.

Uiteindelijk gingen ze er met de 3e prijs vandoor! We zijn heel blij dat we op deze manier konden bijdragen aan een bijzondere dag voor de gevangenis in Ploiesti. In november zal er in deze gevangenis weer een 12 weken durende discipelschap training van start gaan!

En als je meedoet aan zo’n competitie wil je natuurlijk wel een bijpassend tenue aan! Zo hebben we speciaal voor deze dag shirtjes laten bedrukken. Met trots droegen de gedetineerden een tenue van de stichting met daarop de tekst: ‘Voi fi învingator’ uit Psalm 60. Uit het Roemeens vertaald staat er: ‘ik zal overwinnen’. Op die manier konden de mannen getuigen van het evangelie. Ook onze zendelingen hebben tijdens deze dag heerlijk kunnen getuigen van wie Jezus is. Marius en Roxana: “Het was zo krachtig om Gods liefde te laten zien aan alle gedetineerden en bewakers. De officieren vroegen zelfs aan ons wat de tekst op de shirts betekende, waardoor we het evangelie van Jezus en ons persoonlijk getuigenis konden delen. Het gesprek duurde in totaal een uur. Daarnaast waren de gedetineerden ontzettend blij en dankbaar voor deze geweldige ervaring. Je kon ze zichtbaar zien genieten!”

EEN BRIEF UIT DE VROUWENGEVANGENIS

Geplaatst op door

Een brief uit de vrouwengevangenis

Mijn naam is Ionela en ik schrijf deze brief vanuit de gevangenis in Roemenië. Ik ben nu 36 jaar oud en heb twee prachtige kinderen gekregen, namelijk een jongen van 11 jaar en een meisje van 2,5 jaar oud. Ik ben orthodoxchristelijk opgevoed, maar mijn hele leven lukte het nooit om te bidden vanuit mijn hart. Al vanaf dat ik een kind was, voelde ik mij leeg van binnen. Totdat ik jullie vorige maand heb ontmoet… Die dinsdag hebben jullie voor mijn rugpijn gebeden en de pijn was weg! Ik voelde een warmte in mijn rug en het was alsof Jezus naar mij kwam toegelopen.

Voor de eerste keer in mijn leven opende ik mijn hart. Ik kon zeggen wat ik nooit kon zeggen vanwege de pijn en het verdriet in mijn leven. Ik heb verkeerde dingen gedaan, zo veel… Al mijn familieleden en vrienden hebben mij verlaten en dat neem ik ze niet eens kwalijk. Ik heb hen niet op waarde geschat en dat had ik wel moeten doen. Ik realiseer me nu dat ik ze veel pijn heb gedaan. De enige persoon die ik nu nog heb is de Heere Jezus. Tijdens jullie bezoek heb ik mijn handen omhoog geheven en gevraagd of God mij op de juiste weg wil leiden. “Alstublieft Heer, laat mij Uw weg zien! Ik heb wijsheid nodig, omdat ik niemand kan vertrouwen.”

“Alstublieft Heer, laat mij Uw weg zien! Ik heb wijsheid nodig, omdat ik niemand kan vertrouwen.”

IONELA

De reden dat ik deze brief schrijf aan jullie is omdat ik gebed nodig heb om dichtbij Jezus te blijven en om van Hem te leren houden. En terwijl ik deze brief schrijf heb ik weer hoop, omdat ik mij besef dat ik eindelijk niet meer alleen ben.

Bedankt.

GEDETINEERDE AAYUSHA: “IK WERD VALS BESCHULDIGD VAN MOORD”

Geplaatst op door

Gedetineerde Aayusha: “ik werd vals beschuldigd van moord”

Mijn naam is Aayusha en ik ben 28 jaar oud. Ik ben geboren in Azië en opgegroeid in een typisch Hindoe orthodox gezin met 7 zusjes en broertjes. We waren een arm gezin en konden nauwelijks eten kopen. Jaren later gingen mijn ouders scheiden, trouwde mijn vader met een nieuwe vrouw en kreeg mijn moeder een nieuwe vriend. Na die scheiding braken mijn ergste jaren uit mijn jeugd aan. Alle verantwoordelijkheden in het gezin kwamen namelijk op mijn schouders te liggen.

Samen met twee broertjes had ik opeens geen plek om te wonen en dat zorgde ervoor dat we gingen bedelen en slapen op straat. Vele nachten viel ik met een lege maag in slaap, zodat ik mijn twee broertjes te eten kon geven. Ik deed alles voor geld. Zo heb ik vaak mijn lichaam moeten verkopen aan mannen, zodat ik ons van eten kon voorzien. Dat leek toen de enige optie. Om mijzelf in leven te houden begon ik alcohol te drinken, te roken, gebruikte ik drugs en werd ik Kali don (leider) van een ‘straatgang’. Zo af en toe ging ik naar een kerk waar ze voedsel uitdeelden, dus deed ik alsof ik in Jezus Christus geloofde om eten te krijgen. Mijn leven veranderde alleen niet.

Op een nacht veranderde dat alles. Samen met vrienden was ik buiten lol aan het maken, totdat de politie langskwam. We verstopten ons bij een rivier, maar ik werd de volgende dag gearresteerd. Ik werd beschuldigd van moord op een medeganglid! Maar alles wat ik op dat moment wist, was dat er iemand tijdens het verstoppen was overleden in een plastic watertank. Ik wist van niks… En omdat niemand voor mij kon spreken, kwam ik in de gevangenis terecht. Wat toen een nachtmerrie leek, werd later een grote zegen.

Ik werd beschuldigd van moord op een medeganglid! Wat toen een nachtmerrie leek, werd later een grote zegen.

AAYUSHA

In de gevangenis waren sommige van mijn zussen daar christen. Eén keer per week kwamen we bij elkaar om te zingen, vasten en bidden. Ik voelde me er blij door! Uiteindelijk verwelkomde ik Jezus toen opnieuw in mijn hart, maar dit keer was het anders. Ook al was het moeilijk om niet terug te vallen in oude patronen, Jezus gaf mij genade en kracht om ze te overwinnen. En in de loop van de tijd stopte ik met drinken en het kouwen van tabac. Ik begon zelfs te bidden! Na een lange tijd kwam ik vrij en werd ik opgenomen in een gezin dat mij hielp met Bijbelstudie. Daar leerde ik God nog dieper kennen. Ik dacht altijd dat alle goden hetzelfde waren: Hindoegoden, Boeddha en Jezus. Maar nu weet ik zeker dat er maar één god is en dat is Jezus. Ik vroeg Hem vergeving voor al mijn slechte daden en begon anderen die mij pijn hadden gedaan te vergeven. Ik vergaf mijn vader, mijn moeder en vrienden die me hadden laten zitten. Ik vergaf ze alles en dat had ik nog nooit gedaan! Ik dacht altijd dat God ver weg was, maar weet nu dat Hij dichtbij is. Hij heeft zelfs mij aanvaard, terwijl ik vaak niks met Hem te maken wilde hebben. Nu wil ik dichter naar Zijn hart groeien. Ik ben zo dankbaar dat God en deze familie mij hebben geholpen. Ik heb een vrede in mijn hart die ik in heel mijn leven nog nooit heb gehad.

*De namen en foto’s zijn gefingeerd vanwege privacy redenen.
*Because of security and privacy reasons we change names and pictures.

PRISON UPDATE: AZIË JULI 2019

Geplaatst op door

Prison update: Arie juli 2019

Het is echt een groot wonder van God dat er nieuwe gevangenisdeuren opengaan in een gebied waar de christenvervolging een zeer bedreigende vorm aanneemt. Binnen een paar maanden mochten we 4 nieuwe gevangenissen bezoeken en vragen de gevangenisleiders ons steeds meer om hulp. In één van de gebieden (deze houden we om veiligheidsredenen geheim) mochten we ontdekken dat er 3 ex-gedetineerden de gevangenis ingaan om met 75 christenen samen te komen om te getuigen, zingen en te bidden. Deze drie ex-gedetineerden hebben hun straf uitgezeten, hebben de genade en liefde van Jezus leren kennen en zijn nu voorgangers geworden. Tijdens het bezoek aan deze gevangenis bracht ons team een flinke doos christelijke boeken met zich mee, zodat de gevangenen tijdens hun detentie opnieuw bemoedigd en geraakt kunnen worden door de liefde van Jezus.

Ook mochten we het vrouwengedeelte bezoeken waarin we vier zusters spraken. Eén vrouw genaamd Binsa zit vast, omdat ze betrokken is geweest bij een drugsdeal. Op het vliegveld vroegen haar man en broer aan haar of ze een pakketje bij zich wilde houden. Ze moest er goed op letten, omdat er ook geld in zou zitten. Toen de politie aan haar vroeg wat erin zat, gaf ze eerlijk antwoord, maar toen ze het pakketje open moest maken zaten er tot haar grote schrik drugs in! Binsa is nu 30 jaar oud, heeft een zoon van 11 jaar en moet helaas nog 5 jaar haar straf uitzitten. Samen met de andere aanwezige christenvrouwen bidt ze voor een kleine ‘kerkzaal’ in de gevangenis om daar God te kunnen aanbidden en ontmoeten.

We zijn dankbaar voor de ontmoetingen met nieuwe gevangenisdirecteuren en hopen de christenen binnen en buiten de gevangenissen te kunnen blijven bemoedigen.  

GEDETINEERDE DENISA: “IK HAATTE GOD”

Geplaatst op door

Gedetineerde Denisa: “ik haatte god”

In april en mei zijn Marius en Roxana (FFF-team Roemenië) weer volop bezig geweest om de vrouwen in de gevangenis te bemoedigen met onderwijs uit de Bijbel. “We zijn nu bij les 7 aangekomen”, vertelt Roxana. “Bij les 7 staat Jezus Christus centraal, we leggen uit wie Hij is, hoe Zijn karakter is en wat Hij ons leerde. Daarna vragen we aan de vrouwen of ze hun hart willen openen voor Hem. Vandaag mochten we opnieuw getuige zijn van een groot wonder.”

Nadat de vrouwen hun hart hadden opengezet voor de genade van God en Jezus hadden uitgenodigd in hun leven, begon *Denisa erg te huilen. Terwijl de tranen over haar wangen rolden, stond ze op en zei ze: dit is voor mij! Dit gaat over mij! Ik moet jullie iets vertellen. *Denisa: “Ik heb God al zo lang gehaat en wilde echt niks met Hem te maken hebben. 12 jaar geleden overleed er iemand die dicht aan mijn hart lag. Ik gaf God de schuld van dit verlies en hield Hem verantwoordelijk. Mijn haat zat zo diep en ik sprak kwaad over God. Nu ik hoor over Jezus en wie Hij werkelijk is, schaam ik mij diep over wat ik heb gedaan. Ik wil terug bij Jezus komen en opnieuw beginnen.” Denisa werd op deze dag, na 12 jaar verlost van de haat, bitterheid en haar schuldgevoelens naar God toe en Hij nam haar in Zijn armen. Aan het einde van deze les zongen we met zijn allen het lied; ‘Heer ik heb U nodig’ en gingen de vrouwen verandert terug naar hun cel.

Een andere gedetineerde *Angela zei het volgende: “ik zit nu twee jaar vast en zal over 1 jaar vrijkomen. Maar sinds jullie in de gevangenis zijn gekomen, verandert de sfeer in de gevangenis ten positieve. Sommige vrouwen zijn niet meer dezelfde sinds ze de Bijbelstudies hebben afgerond. Ze lezen iedere dag uit hun Bijbel en bidden tot Jezus. Bedankt dat jullie de moeite nemen om naar ons toe te komen…”

In juni gaan we opnieuw naar Roemenië om de gevangenisbediening uit te breiden. We zoeken daar naar een echtpaar wat met ‘weinig’ support veel werk zal verzetten voor de gedetineerden.

*De namen en foto’s zijn gefingeerd vanwege privacy redenen.
*Because of security and privacy reasons we change names and pictures.

PRISON UPDATE: AZIE MEI 2019

Geplaatst op door

Prison Update: Azie mei 2019

Om de gevangenen in Azië te bereiken, moet je sterk in je schoenen staan! Zo zijn er deze maand zes zendelingen gearresteerd en beschuldigd van het ‘bekeren’ van mensen. Niet alleen vanwege christenvervolging is het bezoeken van gedetineerden een uitdaging… Ook het reizen naar de gevangenissen toe! Over allerlei bergen, onverharde wegen, steile hellingen en door tropische regenbuien heen kom je ‘doorweekt’ aan op de plek van bestemming. Ons lokale FFF-team is deze paasvakantie naar afgelegen gebieden in een Aziatisch land gereisd om maar liefst drie gevangenissen te bezoeken. “Ook al zijn er grote risico’s, God doet wonderen tijdens onze ontmoetingen met gevangenisdirecteuren en gedetineerden”, vertelt onze teamleider.

Aan iedereen hebben we vertelt dat er hoop is voor hen en dat we van ze houden. Niet alleen in de gevangenis, maar ook als ze vrijkomen.

Gevangenis 1 (23 april):“Een plek waar in totaal 1500 mannen vastzitten, verdeeld over twee blokken. Als eerste mochten we naar blok 1, daar vierden we met vijf christenen het paasfeest. We spraken met hen over onze opgestane Heer en gaven ze o.a. T-shirts en boeken die hen zullen bemoedigen tijdens het verblijf in de gevangenis. In blok 2 kwam ik veel oude schoolvrienden tegen. Deze zijn veroordeeld en nemen nu contact met ons op. We hebben zoveel mogelijk van de liefde van Jezus willen laten zien en deelden ons levensverhaal met hen.”

Gevangenis 2 (24 april): “Na een reis van meer dan 7 uur kwamen we aan bij een voor FFF nieuwe gevangenis! We zijn ruim een uur binnen geweest. In het bijzijn van de gevangenisdirecteur, burgemeester en de lokale pers hebben we de gedetineerden mogen toespreken en zegenen, in woord én daad! Aan iedereen hebben we vertelt dat er hoop is voor hen en dat we van ze houden. Niet alleen in de gevangenis, maar ook als ze vrijkomen. De 96 gedetineerden lagen, zaten en rustten tot deze tijd nog op de harde betonnen vloer en wilden graag een plastic stoel. Vanaf nu hebben ze stoelen om op te zitten en binnenkort kunnen we waardevolle lectuur naar binnen brengen.”

Gevangenis 3 (26 april): “In deze gevangenis met 500 gedetineerden is er een groter wordende groep christenen ontstaan. Een aantal mannen willen zich laten dopen en ze horen maar al te graag over wie Jezus Christus is en wat er staat geschreven in de Bijbel. Ze waren enorm bemoedigd door ons bezoek en blij met de boeken die we hadden meegebracht. We hebben met elkaar kunnen bidden en God gedankt voor Zijn liefde en trouw.”

Hoe lieflijk zijn op de bergen de voeten van hem die het goede nieuws vertelt, die vrede en verlossing laat horen. – Jesaja 52:7